Onu gördüðümde parkýn bir köþesinde bankta, ellerini yüzüne koymuþ kara kara düþünüyordu. Selam verdim selamýmý almadýðýný sandým, meðer sonradan öðrendim ki dalgýnlýktan, düþünmekten selam sesimi bile duymamýþ,.
Neyse, ne oldu iki gözüm dedik, gemiler karaya mý oturdu, nedir bu halin, seni bu kadar kendinden geçirecek olay ne, anlata bir hal çaresi arayalým dedim.
Ellerini yüzünün önünden aðýr aðýr çekti, baktým ki aðlamýþ, göz pýnarlarýnda damlalar birikmiþ, bir kýsmý da göz pýnarlarýndan, yüzünden aþaðýya ta çenesine kadar inmiþ.
Umutsuz gözlerle bana baktý, zor ya dedi bu yaþtan sonra çok zor.
Ya hu zor olan ne, o elindeki kâðýtta ne var, yoksa sorun o kâðýtta yazýlý olanlar mý, mektup mu evrak mý, neyin nesi hele bir anlat, her derdin mutlaka bir ilacý vardýr, ölüm dýþýnda. Yeter ki Allah can saðlýðý versin.
Askerlik yoklama kâðýdý bu, beni askerlik yoklamasý için þubeye çaðýrýyorlar. Bütün üzüntünün sebebi bu muymuþ dedim. Ne var her erkeðin yapmasý gereken bir þey, bunda bu kadar üzülecek, kendini yýpratacak ne var dedim.
Ya biliyorsun, ben ortaokul mezunuyum, þimdi askere gider gelirsem, ne yapacaðým, ne iþle meþgul olacaðým, ekmek parasýný nasýl kazanacaðým, elimde bir mesleðim de yok diyerek derinden bir of çekti. Hani türküde bir of çeksem karþýki daðlar yýkýlýr diyor ya sanatçý, o türden bir of”tu çekilen.
Ne yapmak istiyorsun senin kendince bir çözümün var mý dedim. Ya ne zamandan beridir okula giden bir öðrenci görsem içim geçiyor. Hayal dünyasýna geçiyorum, kendimi o öðrencinin yerine koyuyorum, okula gidiyorum, ders çalýþýyorum, öyle çalýþkan bir öðrenci olarak kendimi görüyorum ki, tam parmak kaldýrýp tahtaya kalkacakken, birde bakýyorum birisi bana sesleniyor, hayal dünyasýndan çýkýyorum, hayal kýrýklýklarý yaþýyorum, kendi gerçeðimle karþý karþýya geliyorum, umutsuzluða karamsarlýða düþüyorum.
Desene ben okul okumak istiyorum, desene ben askere gitmek istemiyorum, okumayý seviyorum dedim. Sahi dedim, sen kaç yaþýndaydýn, sen benden büyük müydün küçük müydün? Unuttun mu aramýzda ki yaþ farkýmýz bir ay, on dokuz yaþýnda deðil miyiz dedi. Doðru biz ayný yaþtaydýk, o ailevi sebeplerden dolayý ortaokuldan sonra devam edememiþti, bense üniversite birinci sýnýftaydým.
Bilmiyordum, liseye giriþ þartlarýnda yaþ sýnýrýnýn olup olmadýðýný, buna raðmen çaktýrmadým, ya kardeþimin dert ettiði þeye bak dedim. Madem okumak istiyorsun o zaman kalk üstünü baþýný düzelt, benim kravatýmý sana vereyim, onu da taktýn mý olursun öðrenci gidersin okula. Hadi hadi kalk gidelim okullarla görüþelim bir okula kayýt yaptýralým dedim, bir de içimde bir korku ve endiþe vardý ama belli ettirmiyordum. Ya kabul etmezlerse diyordum kendi kendime..
Kalktýk birlikte bir Liseye gittik ve kayýt yaptýrmak istediðimizi söyledik, belgeleri istediler Ortaokul diplomasý, ikametgâh ilmühaberi, 8 adet fotoðraf ve bir de nüfus kayýt örneði.
Tek tek teslim ettik, tam kayýt kabul edilecekken, Müdür Yardýmcýsý olduðunu sonradan öðrendiðimiz kiþi nüfus kayýt örneðindeki doðum tarihine baktý durdu, olmaz dedi, hayýrdýr olmayan ne dedik, olmaz kardeþim, senin yaþýn büyük, mevzuata aykýrý ben kayýt yapamam dedi. Biraz itirazýmýz üzerine durun bir de Müdür bey”e sorayým dedi, gitti geldi Müdür Bey”de kayýt yapma diye talimat vermiþ, o da mevzuata aykýrý bulmuþ.
Verdiðimiz evraklarý birer birer elimize tutuþturup bize yolu gösterdiler, arkadaþýma baktým, rengi sararmýþ, titriyordu. Dokunsan hýçkýra hýçkýra aðlayacaktý. Dýþarý çýktýk ben arkadaþýmýn yüzüne bakýyordum o da benim yüzüme bakýyordu þimdi ne olacak diyorduk içimizden. Birde bana sorular soruyordu bu mevzuat kim ona niye aykýrýdýr diye, kendi kendine de hani okumanýn yaþý yoktu diye de söyleniyordu. Aha ben okumak istiyorum, okutmuyorlar, þimdi ne yapacaðým diyordu.
Buna raðmen her ne kadar benim de umudum kýrýlmýþ olsa da belli etmemeye çalýþýyordum, koca memlekette bir tek bu lise mi var, biz de baþka bir liseye gideriz, kardeþimin üzülmesine hiç gerek yok, umudunu kýrma, gün doðmadan neler doðar dedim. Umudu kýrýlmasýna kýrýlmýþtý ama yine de bana belli etmemeye çalýþýyordu.
Yürüye yürüye, birkaç liseye gittik ama nafile, sonuç hep ayný, yaþýnýz büyük, mevzuata aykýrý sözleri yüzümüze duvar gibi çarpýyordu.
Benim de artýk umudum iyice tükenmiþti konuþa konuþa parka doðru yürümeye baþladýk, üzülme diye teselli etmeye çalýþýyordum, Rýzký veren Allah, bilemeyiz yarýn nelere gebe, bir saniye sonrasý bile insan için bilinmezdir. Gider aslanlar gibi askerliðini yapar gelirsin dedim, Allah yeter ki can saðlýðý versin. Taþý sýksan suyunu çýkarýrsýn gibi motive edici laflar ediyordum.
Bir an ikimiz de durduk, baktýk ki bir lisenin önüne gelmiþiz ve biz bu liseye müracaat etmemiþtik. Bir umut kýpýrdanmasý ikimizin de yüreðinde oluþtu, çok canlý bir umut olmasa da, hani çýkmayan candan ümit kesilmez derler ya, bizimkisi de o türden bir umut.
Ýçeri girdik Müdür baþyardýmcýsý kayýt kabulde bulunuyordu, bizden evraklarý istedi, tek tek verdik, aldý tam kayýt defterine iþleyecekken döndü yüzümüze baktý, aha hapý yuttuk, doðum tarihini gördü ve þimdi bize mevzuata aykýrý yaþýnýz tutmuyor diyecek dedik ve alacaðýmýz korkuyu aldýk. Bekliyoruz acaba aðzýndan hangi kelimelerle bize hayýr diyecek diye,.
Tamam, da dedi her öðrencinin velisi kayýt yaptýrýr, veli kim diye sordu. Bir an durdum ne diyeceðimi þaþýrdým, veli benim dedim. Müdür baþyardýmcýsý kimliðimi istedi baktý yaþýmýz ayný, siz ayný yaþtasýnýz, bu biraz tuhaf bir þey oldu dedi, dedim hocam ben Üniversite öðrencisiyim, bir lise öðrencisine veli olabilirim sanýrým. Müdür baþyardýmcýsý ehli kâmil bir insandý, baktý yüzüme tebessümle tamam tamam dedi ve kaydý yaptý.
Hayýrlý olsun dedi ve okulun açýlýþ tarihini söyledi,
Arkadaþýma baktým yüzünde güller açýyor, mutluluktan gözlerinde göz bebekleri bile gülüyordu. Bir tüy gibi hafiflemiþti.