6/11/2010 ·





Utanmazým. Utanmayý bilerek yaþayanlarýn arasýnda, sýrýtýp duruyorum. Neden sýrýtýyorsun sorusu ile de kendime yakýnlýk kurmuyorum. Gözlerime sunulan güzellikleri seyretmiyorum. Çirkinliklere kucak açýyorum. Açýkgözlü olmamý söyleyenlere ise kulaklarýmý týkýyorum.

Piþmiþ tavuðun baþýna gelenlerden ise habersizim. Piþmiþ tavuktan haberdar olanlar arasýnda deðilim. Ama piþkinim. Gezerken yüzüme vuran güneþten dolayý olduðunu düþünüyorum. Az ötemde duran ve topraðýn altýnda saklanmýþ olan, canlýlardan bir kaçýný görür gibi oluyorum. Görmezden geliyorum.

Sorumsuzum. Sorumlu olanlarýn, sorumluluklarýndan dolayý büyüttükleri her ne varsa onlarýn yanýnda miniciðim. Sorumlu kelimesi ise sorunlu kelimesinin benzerliðinin ise saçmalýktan öte olmadýðýný biliyorum.

Geniþim. Geniþ olduðum halde çevremin geniþ olmamasýný ise anlamýþ deðilim.

Sýkýlmýyorum. Canlarý çýkana kadar sýkýlanlarýn arasýna ise karýþmýyorum. Posamýn çýkmýþ olmasý isterken bir yandan da öðrencilik günlerim gözlerimin önünden geçip gidiyor. Tutmuyorum.

Yüz bulamýyorum. Ne kadar arasam bile nedense bulamýyorum. Yüzsüz olmanýn üzüntüsünü onla gidermeye çalýþýyorum. Bir artý bir eþittir ikiye ise inancým olmadýðýný düþünüyorum.

Geziyorum.

Öðrenmiþ olduðum tek þeyi yapýyorum.

Gezerken ise sadece ve sadece hava alýyorum.

Geziyorum.

Ruhumun derinliklerine demirler atýyorum.

Sudan çýkmýþ balýðým. Oltalarýna takýldýðýmý sananlarýn ise zokasýyým.