Kolayca seçiyordu. Bu konuda ki yeteneðini geliþtirip duruyordu. Televizyonda seyretmiþ olduðu dizide, reklâmlarýn yayýnladýðý anlar bile seçmesine yetiyordu.

- Oooo!..
Portakalý soydum
Baþucuma koydum
Ben bir yalan uydurdum
Duma duma dum

Mahallenin muhtarý gibiydi. Kim nerede, ne yapmýþ… Hepsinden haberi oluyordu. Bilmek parmak ucunun marifetindeydi. O da bunlarý bilip seçmeye devam ediyordu.


- Oooo!..
Ýðne battý, canýmý yaktý
Tombul kuþ
Arabaya koþ
Arabanýn tekeri
Ýstanbul'un þekeri
Hap hup, altýn top
Bundan baþka oyun yok.

Çok yemediðini eþe dosta söyleyip dursa da yemeden duramýyordu. “Yemekteyiz.” Diyorlardý. Onaylýyordu. “Þiþkosun” dendiðindeyse gülüp duruyordu. Bir yandan da seçip duruyordu.

- Oooo!..
Piti piti
Karemela sepeti
Terazi lastik
Jimnastik...

Kültürlü olduðunun farkýndaydý. Mantarýnda kültürü vardý. Ama arada ki farký bilecek kadar bilinçli olduðunu düþünüyordu. Çoðu zaman kendisini anlamayanlarýn etrafýnda çoðaldýðýný gördüðündeyse, bu durumu öðrendiði yabancý kelimelere baðlýyordu. Her zaman olduðu gibi de seçiyordu.


- Vindo vindo vinci
Kim olacak birinci
Kim olursa olsun
Ebemizi o bulsun...

Þifresiz yayýným. Oraný buraný kurcalamasan da olur.

11 Nisan 2011 Ýstanbul