Perde kapandý. Gösteri sona erdi. Geriye boþ oda ve odada yankýlanan nefesim kaldý. Bir de nefesim kadar yakýn olan sen kaldýn.

“Aman ! Ýyi olalým.” Günlerinde,konuþma engelli olmayý mecbur býrakan sözler,halen aklýmda.O an gereksiz görünenler de halen gereksiz.Doða kanununa benziyor.Deðiþmiyor.

”Sapla samaný ayýrt edebilmek” sýnavýndan geçer not alabildim mi ? Bilemem. Zaman geçerken nota ihtiyaç duymuyor.Yeþil adamýn yollarýmda olmasýný isterdim.

“Gözle görülür bir þey” kalmadý. Dumansýz hava sahalarý,çare olur mu ? Sanmam. Artýk, “Görünen köy” haritada yok. “Her þeyi bilen” bütün yarýþmalara katýlýp,ödülleri topladý.

”Günü kurtaralým.” Derdine düþenler sayesinde,haftanýn altý günlerine ihanet edildi. Oysa o günlerde gelip duruyordu.O günler ki insaný ayakta tutuyordu.

Gün kurtuldukça,”Kurtuluþ Günleri” de takvimlere sýðmaz oldu.
“Aman ! Boþ ver bunlarý” derneðine üye olanlar çoðaldý.Boþ verildiðinde dolu alýnacak sanýldý. “Evdeki hesap” çarþý bir yana, akla bile uymadý.Gereksiz olan ne varsa gerekli olduðu kanýtlandý.

Yangýn yerlerinde su satan çocuk oldum. Düþlerime okyanuslar sýðmaz oldu…

Bir sen kaldýn.

Gerisi yalan oldu.