Yazdým. Durdum. Gidiþimi dört gözle bekleyenlerin sevimsizi oldum. Kelimelerim yollara düþtüðünden beri yorgunum. Kurulmayý beklemekte olan cümlelerim, sýkýntýdan patlamak üzereler. Sessizce bekliyorum. Sinsice olmasýndan daha iyi olduklarýný düþünüyorum.



Yazmak ile kazmak arasýnda ki sýnýrdayým. Yazmaya baþladýðýmdan beri var olan sýnýrýn içinde kaldým. O nedenledir ki kimsenin arkasýndan kuyu kazmadým. Kazmak bir eylemdi. Kazma olmak ise herkese nasip deðildi. Ayrýcalýðý fazlalýða sahip olmaktý. Fazla olan ise bana ters olarak kaldý. Ters bir kelime idi. Doðrultmaya gerek kalmadý.



Yazý yazdým. Çok yazmak isteyenler oldu. Yazýlmadým. Sadece yazý yazdým. Mavinin çokça var olan egemenliðini, denizi ve denizin üstünde uçmakta olan kuþlarý… Birde yazý.



Yazdým. Ama yarmadým. Yarmak isteyenlerin yanýnda olmak kolaydý. Zoru seçtim. Yarma þeftalilerin arasýnda olmak vardý. Olmadým. Yazamadan duramayanlarýn arasýnda olmayý seçtim. Bütün bunlar ise Seçil’e olan hayranlýðýmdan kaynaklanmadý. O nedenle de “seçile seçile” diye seçili ezberime almadým.



Yazdým. Sazda olabilirdim. Hatta sazlýðýn sýnýrlarýný zorlayýp, baðlama yolunda emin adýmlar atabilirdim. Fakat kördüðümler atmayý sevmedim. Gemici düðümlerini atanlara saygým oldu. Onu da eksik etmedim.



Yazdým. Yazar oldum. Bilgim dâhilinde olan alfabede bulunan harfleri öðrendim. Bu nedenle de yazarým. Ve o bilgilere sahip olan herkesinde yazdýðýný bilirim.



Ucu kýrýlan kurþunkalemim. Sen silgi olmuþ olsan bile… Ben gene de yazarým.



26 Þubat 2011 Ýstanbul.



Bakü’ye dönmeme 15 gün kaldý.