- Çeliþki içindesin.

Doðru olan düz çizgiydi. Fýndýk kadar beynini yorup, öðrendiðiydi. Kesik çizgilerin anlamsýzlýðý vardý. Sýnýrlarýný zorlamadý. Gözlerinin gördüklerine inanýyordu. Göz ne gösterirse kapýyordu. Gözleri görüyor ama neyi gördüðünü ise sorgulamýyordu. Önüne ne konursa yiyecek olanlardandý. Yedi.

- Çeliþkiler içinde boðuluyorsun.

Boy göstermekten hoþlanýyordu. Gösterdiði kadar da vermekten de hoþlanýyordu. Çok önemsemiþ olduðu bir görevi, yerine getirdiðini sanýyordu. Cankurtaran simitlerine olan ilgisini de tatmin etmiþ oluyordu. Boy veriyordu. Hayat kurtardýðýný sanýyordu. Herkes açýlamazdý. Açýlmanýn zevkini çýkartýyordu.

- Çeliþkide kalýyorsun.

Misafirperverdi. Önüne geleni yatýracak yer bulurdu. Yeri geldiðinde ters köþeye bile yatýrýrdý. Sarf edilen iki cümleyi, kapýyordu. Sahipleniyordu. Sürekli hareket halinde olduðundan, kalmayý sevmiyordu.
Cümlelerin, nereden gelip nereye gittikleri konusunda kendine çok güveniyordu. Ýþin piriydi. Ama hangi iþin piri olduðunu bile bilmiyordu.

- Ýnsaný çeliþkide býrakmakta, bire birsin.

Ýlkokulu okurken sayýlara hayran kaldý. Sayýlarýn çözücü olduðuna inandý. Sayýlar her þeyi çözerdi. Sayýlara göre yaþanýlmasý gerektiðine inanýyordu. Sayýlara olan saygýsýný ifade eden, yaþam tarzlarýna hayrandý. Kim nereye ne býrakmýþ, hemen sayardý. Sayma konusunda öyle ustalaþtý ki saymakla bitiremedi.

Oysa Yaz mevsimiydi.

Kýrmýzý kar bile yaðmýyordu.

Üþüdü.

- Çok çeliþkilerin var.
- Bilmiyordum.
- Öðrenmiþ oldun.
- Keþke, sana daha önce denk gelseydim.
- Neden?
- Boþa yaþamýþým gibi hissettim.
- Yinede þanslýsýn.
- Evet. Çok þanslýyým.

Gökyüzüyüm. Ama kafaný kaldýrýp, bakamayacaðýn gökyüzüyüm.