SEÇKÝN GÜNDÜZ




Elli beþ yazýyor. Neyse az kaldý.

Daha hýzlý gidemem. Araçlar yoðunlaþtý . Çoðu da kamyon , otobüs.

Hava kararýyor.

Bir an önce varsam... Þaþýracak. Özde þaþýran ben olsam da.

Tan aðarmamýþtý. Sen kalk , düþ yollara?!. Tutamadým kendimi iþte. Önleyemezdim. Nedenini bilmiyorum. Korkarým o da bilemeyecek. Olsun... Bilmese de , anlayamasa da...

Off , haydi kýrk beþ yaz artýk !

Þunu sollamalý. Öbürünü de sollarým da varýnca ne diyeceðim?

‘Yaþamýna birinin girdiðini muþtulamak için mi geldin ! Gözümün içine baka baka yarýn ona döneceðini söylüyorsun üstelik. Bunlardan bana ne !’ Böyle diyeceðini biliyorum.

‘Evet,’ diyeceðim , ‘ yalnýzca , döneceðim’e evet. Küstah’ý , gözü pek’i , çalým’ý geri al. Seni kýskandýrmaya , incitmeye gelmedim .’

Gerçekten , ona neden bu hýzla gidiyorum peki ben?!.

Þunun yaptýðýna bak , sürücü belgesini elinden almalý!

Bu gece için bana bir neden bul. Ýnandýrýcý olsun. Bulsun... Yalaný o bulsun. Ne olur, sen bul. Yarýn sabah dönünce ona ne diyeceðim? Hiçbir þey düþünemez oldum.

Her þey dün akþam baþladý. Birden bire... Önce þaka gibiydi. Güçlendi. Ýlk kez oluyor. Tam onunlayken. Baþ baþaydýk... Uzun uzun konuþmuþtuk. Eli elimdeydi. Sýcacýk... Sonra! Saçlarý... Teni... Teninin kýþkýrtýcý kokusu... Artýk orada kalamazdým. Bil ki önceleri kesinlikle hiç böyle bir þey... Ýnan bu denli... Öncelerine hiç deðinmesem? Kýzar. Ya da en iyisi... Hayýr , o da olmaz— A, a!! Yirmi yazýyor ; ne çabuk!

Sabahleyin ona ne diyeceðim?

Son hýzýmla sana niye koþuyorum?

Gözleri , sesi , bütün özellikleri ; oysa senin de...

Söze nasýl baþlayacaðým?

Olacak þey deðil on yazýyor !!