Dantes


Ve sadece durdu çerçevedeki duru fotoðraf – garipçe kývrýk ve yanýk
Nedense her iki ucundan
Ve eski bir þarký baðlacýdýr en sevilen uzun bacaklý kadýn
Güzel göðüslü hayallerin tam kesiþim kümesinde konaklayan.
Oysa iki omzunu birleþtiren kemiklerini sevdim en çok senin
Tuhaf. Çok tuhaf kanatlandýðý yere dönmemesi bir kýsýr
Döngünün orospusu kuþlarýn.
Bastýðýn her yerde binlerce kanýt – intikam ve ihtilalin
Ayazizleri…
Bir sahil dolusu geçmiþ travmasý,
Bir ölüm dolusu yarýyapma – oyuncak yolculuklar
Ve taþkýnlýklarý arasýnda gözyaþý baskýnlarýnýn
Avucumda yapayalnýz bir þah
Ve sadece durdu çerçevedeki haylaz fotoðraf:
- geçmiþim gibi – bir maskaralýk
belli oldu.
Artýk kimse kaybetmeyecek!



Sen, ben ve örümcek… Üç kiþilik bir karþýlaþým bu.
Aptal bir kumsalýn avam karavanalarýndan hayat yiyen,
Hayal kusan üç ahmaktýk.
Örümceðin tavernasýdýr kumsalý!
Kuþatýlmýþ bir denizin
Karasularýný paylaþýyoruz Aziz Ritsos!
Anavatanýna küçük uzakdüþmeler, karanlýk mektepsiz mektuplar
Ikiz baþlý ihanetler. Kimde kimin komasý yaþýyor kimbilir?
Nerede Dantes’in aforozu baþlýyor?
Nerede yazýk bir fotoðrafýn içaçýlarýna odaklanýyor?
Bu bir sýr – sýrça gövdesiyle
Saðýr solukalýþlarýyla…
Inceden inceye bir örümceðin aðlarýyla kumarý.
Kumbarasýdýr aðlarý örümceðin.
Þah!
Ve sadece durdu çerçevedeki yangýn yanýk fotoðraf.
Senin komalý parmaklarýnýn arasýndan bir final düdüðü gibi
Duyuldu la düdüðü. Ne etkin flarmoni ama!!! Mono ve tiz ve korkulu.
Senin kusursuz dudaklarýnýn arkasýnda kusurlu bir aldatýþ
Ve terkediþ
Ve ben yokolmadan yokediþ!
Karanlýk bir ihanet öyküsünün ortasýnda
Haydi, kýlýçlarýmýzý çekelim!
Haydi yerinden oynatalým kýnlardaki gýcýr
Ve sisli ve simsar paylaþýmý.
Haydi hep beraber onbin ölüm arasýndan kanlý
Parmaklarý duvarlara tanrýyý arayýþlarý kazýmýþ
Dantes’i bulalým!
Onu çýkaralým kavgacý yeraltlarýndan.
paydalarýn arasýndan.
Kafamýzý uzatýp görelim
Hummalý bir kýsýr döngüde kilitlenmiþ
Geometrik bacaklarýnýn arasýndan süzülen kevaþeyi!!!
Kilitlenmiþ ve açýlmaz
Bir küfürle temellendirilmiþ. Ve buyruðuyla kralýn.
Ve ihanetiyle þahbaz dostlarýmýn.
Ve Yokoluþumla
Ve duruluþumla
Ve yavaþ yavaþ geri dönüþümle
Kumbarasýdýr aðlarý örümceðin.
Ve aðlar, bir kumsalýn arasýnda tüneyen bir örümceðin
Kalp damarlarýna dolanmýþtýr aslýnda.
Korkma.
Artýk kimse aðda tökezlemeyecek!

Kimse görmedi öldüðümü, asýldýðýmý
Ve yüzümün çalýndýðýný kusursuz bir peyzajla.
Ve tuvale düþtüðümü
Ve çýkamadýðýmý içinden.
Hiç bir zaman zamansýzlýktan yakýnmayacaðýmý
Ve unutulacaðýmý kalender bacaklarýnýn kapýaralýðýnda.
Yüzüme bak þimdi, unutulmuþ bir yüz,
Kibirli dudaklar, saçýmýn yüzüme eðreti kývrýmlarý...
Yüzüme bak, korkma, kimse görünmeyecek
Gerçek sandýklarýn yalanlaþtýðýnda.
Kimse kirletilmeyecek!
Dantes yok! Olmadý! Bitmedi! Mondego da yok!
Ve belki sen de yoksundur! Kýlýçlardan kimse korkmuyor artýk!
O kadar da devinilmedik geçmiþten.
O kadar da fýrlatýlmadýk kaotik bir öyküden dýþarý.
Bir romana sýðacak kadar resmedilmedik
Ve yalnýzca çerçevedeki bir duru resimde durduk.
Kenarlarý kimi kereler yangýn tehlikesi atlatmýþ,
Tutuþturulmasý düþünülmüþ, denenmiþ ama
Yangýndan kurtarýlma öncelikli bulunmuþ bir resimde durduk iþte…
Oysa ki ne çok sevmiþtim seni!
Oysa ki çok yorulmuþtum, çok uzak
Mondego’nun þahýndan haberdar deðildim ki uðramadan
Benim kumsalýma,
Gömülmeden örümceðin kraterine…
Kültablalarýmda külsüz ve ateþsiz ve kundaksýz bir yalnýzlýk duruyor.
Ateþ çivisidir örümceðin çarmýhýnýn.
Artýk kimse aþktan sözetmeyecek!

Travmanýn köþebaþýndayým. Bir küçük tramvay duraðý, üçbeþ geri dönüþ ve iniltiler ve aðlamalar ve tanrýya olmadýðýný düþünürce bakmalar ve bir dünyanýn hiçiþleriyle uðraþan bir çocukluðun filmmakinesindeki kareleniþleri, ve diyaframýn tam kalbimde açýlmasý, öbtüratör akciðerlerim ve dönüþümler ve dönüþlerim ve yokoluþlarým ve esirliklerim ve kendimibulmalarým ve kaybetmelerim ve özgürlüklerim ve öncekilerim ve önümdekilerim ve dostlarým ve çocukluðum tabii ki ve karanlýktan korkularým sonra karanlýða gömülüþlerim ve farelerin kalbinde duru bir fotoðrafa bakýp gülümsemem ve nefret etmem sonra ve yakmam aptalca ve söndürmem ve o kumsala gömülmem – benim kumsalýma gömülmem – kayalarýn arasýna gömülmem –parantez yine dostlarým parantez ve kronolojisiz herþeyim.
Þah!
Örümceðin kumbarasýdýr aðlarý.
Ve fiyakasýdýr.
Artýk kimse düþmeyecek

Ona buna caka satar bir silüet gibi geri döndüm bak
Çok uzak hanýmevlatlýklarýmdan
Ölümtehlikelerinin veliahtý gibi
Gün döndü içimden, kahrettiðim bir kumsal
Bir gece yarýsý, kýrbaçizlerinin lekeleri sýrtýmda…
Ayrýldýðým gibi döndüm bak, sedasýz sessiz,
Gün döndü içimden ama, çok gün doðmadan battý,
Çok günün kavgasýný göremeden günle
Gün döndü, ekinokstayýz, fiyakalý, cakalý, laciler içinde belki
Aklýna gelebilecek her arabesk intikam komasý gibi!
Iþte o kadar basit!
Gece olunca çýk evinden, binlerce kesitin içinden,
Kumsalda ol, ekinokstayýz, belki kabarýr deniz,
Belki karnýndaki tarantula seni kemirmeyecektir!
Belki hatýrlayacaksýndýr sen de kibirli bir hanýmevladýnýn
Yapay gündem kahramanlýklarýný.
Ama unutmak hatýrlamaktan daha kolaydýr,
Bir örümceðin yataðýnda uyumak geçmiþi unutmayý kolaylaþtýrýyor olmalýdýr!
Ýþte o kadar basit!
Geri dön! Ýntikam peþinde falan da deðilim,
Baþka birþey aradýðým, benimle ilgili…
Konuþ,
Söyle,
Çýk
Keder
Ve
Kibirlerinden.
Anlat
Usul usul
Nerede
O?
Kimyasý yuvarlak yüz hatlarýnýn arasýnda belli olan O’ndan bahset bana!
Kendinibeðenmiþ, ukala, kurnaz, hin, yerdenbitme, kifayetsiz
O çocuktan bana bahset biraz…
Anladýðým yok, hatýrladýðým yok,
Ne olur! Sen hatýrlarsýn, belki biraz özlersin,
Sen kaybettiðin gibi belki bana da kazandýrýrsýn!
Ecza kutusunu aç!
Panzehri bul!
Kýr cam kapsülü!
Þýrýngaya çek!
Ýçime ver!
Zehri verdiðin gibi!
Korkma, birþey yapamayacak!
Korkma ele geçiremeyecek þýrýngayý Mondego!
Sen yapabilirsin ancak,
Kýlýçtan geçsek de o küçük masum hayalli çocuðu
Getirip bu kumsala kilitleyelim!
Korkularýdýr þýrýngalar örümceðin…
Artýk kimse zehirlenmeyecek!






Cinnet küçük bir kusurdan doðar, atýl bir saçmalýktan,
Sonra büyür, yayýlýr, saçmasapan bir þiirken kocaman bir düzyazýya býrakýr kendini. Saçma þiirin içaçýlarý toplamýndan yola çýkan o düzyazý büyük bir kangrenin açýk – seçik izdüþümlerini düþürür kaðýda. Saçmasapan bir þiir nasýl olur? Mesela saçmasapan bir þiirin dizeleri arasýnda oynaþýyor olabiliriz ikimiz. Belki de zamaný gelmiþtir zýrvalarýmýzýn, zývanalarýmýzýn ve tütünlerimizin.
Cinnet baðýl bir uzaydýr kendi içinde. Çoklu düþünmek gerek!
Bir sonucu sebepten kopartmak nasýl saçmaysa… Hiçbirþey nasýl kendiliðinden olmuyorsa cinnet de kendiliðinden olmaz!
Uzun zamandýr küllerin arasýndayým. Bir ayaða kalksam her yaným gri. Bir adým atsam her yanýmdan dökülür parçalarým. Zerrelerim. Çok beslendim kronolojilerden, olan biteni görmelerden, yorumlardan, tarihten. Kýlýçlarýn kýnda durduðu gibi durmadýðýndan çokça söz ettim. Çokça renge büründüm tarih atlaslarýnda. Yoruldum, sýkýldým, tutunamadým þimdi. Þimdi en olmasý gereken olmalý. Þimdi bir yere varmalý tüm o þiirler, tüm düzyazýlarýn ata’sý olmalý karaladýklarým. Herþey Dantes’le baþlamýþ olmalý. Tüm kaybeden öykülerine tanýmsýz ve delice aþkým, tüm filmlerin üçüncü rollerine tutkum, tüm geriçekilenlere geçtiðim ihtimas. Bundan olmalý! Siyah ve beyazýn dýþýnda griler olmalý çokça! Ben grileri seviyorum, çeliðin rengini – kýlýcý yatratan!
Satranç tahtasýnýn grileri olmalý. Yalnýzca siyah ve beyazla nereye kadar?
Ortasý olmayan bir oyunun içindeyiz. Yalnýzca kazananlar ve kaybedenler mi var hayatta? Bir tiyatro sahnesinin üzerinde yaþanýr hayat! Sinema filmi gibi deðil. Sinema sahnelerinin tekrarlarý çekilir, deðiþik açýlardan, farklý objektifler, kompleks diyaframlardan. Ama tiyatro öyle deðildir. Bir hatayý kerelerce tekrar edip düzeltme þansýnýz yoktur tiyatroda. Ya da bir sýnav deðildir hayat öyle çoklarýnýn dediði gibi. Üç yanlýþ bir doðruyu götürmez. Bir yanlýþ bütün doðrulara mal olabilir aksine!
Þimdiye kadar çok çaðlar eskittim, romeo’yu gördüm belki, belki çok eski çaðlarda durdum, belki tüm çaðlarda, ama bu son olmalý, artýk bitmeli, bu son dövüþümüz olmalý seninle tarih!
Cinnet küçük bir kusurdan doðar, atýl bir saçmalýktan.
Cinnet küçük bir kusurdan doðar, atýl bir saçmalýktan.
Cinnet küçük bir kusurdan doðar, atýl bir saçmalýktan.
Cinnet küçük bir kusurdan doðar, atýl bir saçmalýktan.
Cinnet küçük bir kusurdan doðar, atýl bir saçmalýktan.
Cinnet küçük bir kusurdan doðar, atýl bir saçmalýktan.
Cinnet küçük bir kusurdan doðar, atýl bir saçmalýktan.
Cinnet küçük bir kusurdan doðar, atýl bir saçmalýktan.







Çek kýlýcýný Mondego – ya da yerine koyduðum aptal suret!
Bu son kavgamýz olacak kaðýdýn üzerinde!
Hep kýlýçtan güçlü gördüðüm kalem, yerine kevaþe bir kýlýcý koyuverecek!
Aniden!
Avcuma konuþlandýrdýðýn þah – yýllardýr içimi kasýp kavuran
Küçük kadýnýmýn karnýndaki zehrini çekip alacak!
Saldýr tüm piyonlarýnla, kalelerinle, fillerinle, kýrbaçladýðýn atlarýnla!
Mahur muzur bir vezirsin sadece,
Þah avcumda
Þah kanýmda
Þah atardamarlarýmda
Bugüne kadar þah benimdi
Þah artýk beni’m!
Çek kurmaylarýný, gecezaptiyelerini, kaslarýný, kasýlýþlarýný,
Baþkaldýrýrgibiyapýþlarýný…
Gerçek bir baþkaldýrý duymak istiyorsan o seni buldu iþte!
Ýtiraf et, kimse gerçek deðil koynunda, bir yanýlsama, bir hüzme,
Hiç girmedi O koynuna, hiç sarýlmadýn, daðýlmadýn, paylaþmadýnýz
Birþeyleri, yalnýzca böyle göreyim istedin!
Çek kýlýcýný, bunu yýllardýr bekledim!
Ýtiraf et, kimse gerçek deðil aslýnda ikimizin ekseninde!
Bu öyküde kimse gerçek deðil aslýnda!
Seni de ben yarattým,
Seni de ben uydurdum,
O’nu da ben uydurdum,
Seni uydurduðumla seviþtirdim gecelerce
Sabahlara kadar iç çeke çeke
Benim gözetimimde fireler vere vere!
Elimdesin, tüm kartlarýný aç! Blöfünü gördüm!
Sen de gör artýk!
Sen de gör!
Dantes ben’im!
Dantes ben’im!
Dantes ben’im!
Dantes ben’im!
Dantes ben’im!
Ben Dantes’im!
Aradýðýn, bulamadýðýn, gözünün önünden gidince bitti sandýðýn benim!

Artýk kimse kalmayacak etrafýmýzda, kimse görmeyecek ikimizin bildiðini!
Kayýp ve ardamarý olmayan bir gece, bu gece gibi girip koynundan tüm çocukluk
Hayallerimi alacaðým!
Ve kazancým yalnýzca bir örümceðin kumbarasý olacak – aðzýna kadar dolmuþ olan!
Gölgelerin içinden çýkýp bu gece onu alsam ne olacak almasam ne?
Böylece yalnýzca benim kapattýðým bir defterin sayfalarý arasýnda kaybolup gideceksin. Kimse seni görmeyecek, kimse O’nu bilmeyecek! Kimse Dantes’i tanýmýyor nasýlsa!
Bunu anlýyor musun? Zavallý Mondego;
Dantes olmasa bir hiçsin tüm tutanaklarda
Artýk kimse Dantes’ten sözetmeyecek!!!