Sevgi buhranlarýna
çýkan sokaklardan
koþar adým kaçarken,
cebimde gözyaþlarýmýzýn
sýcaklýðýný sakladým
unutmadan herþeyi
çabucak,
aslýnda umutsuzluðun
boðmamasý için
küçük patikalarýn
sevda yokuþlarýna
döndüðü
anlarý dondurdum
diðer cebimde,

hatta
dilek aðaçlarýnda
çaput yerine senin için
asarken bir kelimeyi
senin için diledim,
yalnýz okuyunca anlayacaktýn
bu kelimenin aþk olduðunu
ve yalnýz sana yakýþtýðýný.

Uçsuz denizlere
yelken açmýþ
sessiz gemilerin
sensiz sevdalar
olduðunu
düþünmüþlüðümden deðil,
bilmeden yolumu
beklediðin
gecelerde,
deniz fenerini
arayan
gemiler gibi
seni aramamdan
gemilere olan
dilsiz karasevdam.

Tükenmez kalemin
tükeniþi
daha hüzünlüydü,
dudaklarýndaki
sýcaklýðýnýn
tükeniþinden,
sen soðuttun
gülüm
gözlerinin
ýþýmasýyla,
dudaklarýnýn
sýcaklýðýný
ama ýsýtamayanda ben oldum
zifiri karanlýk örtülere
bürünmüþ,
yetim gecelerde,

Sýradanlaþmanýn kaçýnýnýlmazlýðýnda
boðduk
hoþluklarýmýzý,
karabasan gibi
çöktük umudun
iki sýkýmlýk canýna,
nefesleri esirgedik
nefislerimizden,
oysa geç diye
birþey yokmuþ
hayatta
bunu belki
geç öðrendik
gülüm
sevda
yüklü bulutlardan
sana ve bana
düþen iki damla,
sýcak gözyaþýndan.