Kaderin boþ kadehleri...
Biraz ebruli, biraz renk cümbüþü bu hayat.Kadere boyun eðenlerle,kaderini kendi yazanlar arasýnda mekik dokuyan, kimi zaman dayak yiyen, kaþý gözü yarýlmýþ, kimi zaman centilmenlerin burun kývýrdýðý sarhoþ kadýn kahkahalarýnýn cesaret oyunlarý...Korkaklarýn, konuþtukça büyüyensuskunluklarý, yalanlarla örttükleri ödlekliklerinde zamana kýsýlmýþ, yaþlanan dudaklarýn büzülüþünü seyretmekte..Hayat, hep böyle genç mi kalacak?Ya kadehin, kadehin de mi hiç boþalmayacak?

Yine adeletin karþýsýnda, sorgulanmaktadýr eþitsizlik..
Doðuþun nedeni bu deðil mi?Ýnsan doðar, aðlar, büyük balýðýn yuttuðu küçük balýk olur ve ölmez mi?Terazinin kollarýnda çýkarlar ve sevgiler..Çýkarlar ve sevgiler..Söyleniþinde hiçbir ahenk yok, yan yana yazýlýþý bile güzel deðil.Oysa öyle alýþmýþ ki insanlar kol kola girmiþ karmaþýk felsefeye.Çýkarlar ve sevgiler..Okumasý bile ürpertici ya yaþamasý?

Yalanýn sýrtýna yüklenmektedir çoþkular, aþklar ve tüm kadife duygular..
Biz hiç doðmadýk ki aslýnda.Hiç ölmedik.Dünyaya gelmediðimiz mekanda ruh ve can olmadan uykuya daldýk, bir düþ gördük-yoksa kâbus mu-, aðaçlar vardý yogun argýn salýnan ve bir de insanlar vardý koþuþturan..Kalbimizde yangýnlar çýktý, aðýrlýk çöktü içimize oysa bedenimiz hafifti öyle ki yere basmamaktaydý ayaklarýmýz.Yalanlar sarmaþýk oldu, topraktan uzandýkça uzandý, bulutlara karýþan bedenimize dolandý, yapýþtu boðazýmýza..Kalbimizde yangýnlar, hâla içimizde çöküntü.Acý çekmekteyiz..

Salýncak mý idam mý, saklanbaç mý evcilik mi, hangisi özgürlük?
Bize ait olan yaþamlarýmýz önceden yaþanmýþtý aslýnda.Adlarýný hiç bilmediðimiz kimisi çoktan rahmetli, kimisi sokakta gördüðümüz “herkes”.Onlar da doðmuþlardý, öðrenmiþlerdi, öðretilmiþlerdi, evlenmiþ ya da sevmiþ, sonunda yalnýz kalmýþ ve terketmiþlerdi.Terketmiþlerdi..Saklanan mutluluðu..Salýncakta sallanan idamý..

Bir top yuvarlanmakta tepeden aþaðýya, üzerinde rengarenk çiçekler...
Ýlk vuruþu kim yaptý bilinmez ama toprak oldu neþeli gülüþleri durduran.Çocuklar koþmuyor peþinden artýk,çiçek açmýyor..Kimi zamanlar sussun diye hýrpaladýðýmýz yeni bitme soluklarýn kirpiklerine yapýþan gözyaþlarý olduðumuz gibi.Kýrmýzý tuttum kurallar kimden?Çýt çýkmýyor, mýzýkçý hayat yine oyunu terketti.

Dünyanýn kapýsý olsa nereye açýlýrdý acaba?..
Þimdi sýkýþmýþ toprakla tabutun arasýna, kapýyý arýyorum karanlýkta...

Oyun bitti...