Masallardan gerçek hayata ulaþmýþ tek bir güzellik.. Tek bir inanç.. Varlýðýný kanýtlayamadýðým, yokluðundan korktuðum yine de hiçbir zaman tam bir inanca sahip olamadýðým bulutlarýn üstünde yaþayan sevgi ayýcýklarý, müfettiþ Gadgetlar ama en çok da Pinokyo’yu gerçek çocuk yapan tatlý peri..
Ben bir Pinokyo’yum..
Teninden esip geçen esanslý rüzgarý hissedemeyen, sevginin ellerinin yumuþaklýðýný kendi avuçlarýnda hissedemeyen, baharý koklayamayan; kýsacasý beþ duyu organýna sahip tüm duyulardan yoksun duygulu Pinokyo.. Bir kalbim yok ama bir o gerçek. Gerçek ayak izlerim, ses tellerim, gözlerim yok; bir gerçek kalbim. Ayak seslerim bile hep takunya.. Gizlice perimin saçlarýna dokunmak istediðimde bile ellerim tak tak eder..
Bazen güçlükle gözlerimi güç hayallere, imkansýzlara kapýyorum. Sonra bir de bakmýþým günlerim, gecelerim, sevgilerim ve hatta imkansýzlarým bir tek kiþiye toplanmýþ. Bir kanatlý periye. Cýlýz bacaklarýmýn içinde kaybolduðu mavi tulumumun arka cebinde bir cüzdaným; cüzdanýmýn içinde bir beyazlýðýn resmi. Anlatmaya kýyamadýðým tonca hikayeden hiçbirini kem gözlere, ilgisizlere sunmadan yalnýz kendime saklayarak durup durup seyrettiðim bir çift mavi göz tahta vücudumun göðüs kafesinde, açýk adresle biraz da solda olan kalbim olmuþ; ben bir tahta Pinokyo perimin her bir gözyaþýný damarlarýmda depolamýþým. Atardamarým elleri, oksijenim sözleri ve umudumum tam ciðerinde dururken bir tek kanadýnýn tüyü cennetten düþmüþ. Bir saða bir sola yalpalayarak..
Ben bir Pinokyo’yum..
Perisinin güz yaðmurlarýnda eriyeceðini bilmeden þimþeklerle ýslanmayý deneyen.. Tahta bedenimin her karesinde ve hatta hava boþluklarýnda taþýdýðým týlsýmým rüzgarýn püf demesiyle ýþýðýný söndürürken ben sahte ümitlerle kendimi avutmuþum. Yalvardým.. Varlýðýný asla kanýtlayamadýðým perinin varlýðýna bir türlü inanmadýðým tanrýsýna el açtým. N’olurdu Tanrýsý onu benden alma..
Ben bir Pinokyo’yum..
Perisinin pamuk yanaklarýný hissedebilmek için gerçek çocuklara özenen. Onu bir tek ben gördüm ve onu belki de bir tek ben engelleyemedim. Onu en çok ben sevdim, onun terk ettiði ilk kiþiydim.
Ben bir yalnýz Pinokyo’yum.. Ne etim var ne de kaným. Ne gerçek bir çocuðum ne de gerçek bir çocuðu eðlendirecek bir oyuncak. Ben ýþýðý sönmüþ Eylül ayýnda bir ateþ böceðiyim ve artýk ýþýðým kalmadýðýndan yalnýzca bir “böcek”. Toprakla yok olmayý bekleyen..