Sadeleþmek istemiyorum. Sözcükler sokak tezgahlarýnda bu kadar ucuza giderken, benim içimi parçalayanlar önemsediklerime defolu ya da ikinci el gözükürken duygularýmý çýkarýp Terkos’ta satmak istemiyorum.
Ne kadar suçlu ve yüzsüz olursa olsun zeytinyaðýnýn suyun üzerine çýktýðýnýn öðrenilmesinden bu yana insanlarýn da çirkinliklerini bebek yorganlarýna sarmalayýp saflýðýn kokusu ruhlarýnýn dýþkýlarýna sinene kadar bekleyip ortaya baþlarýnda harelerle çýkýþlarýna katlanamaz oldum.Veronika’nýn ölmek istediði romandaki avukat Tanrý’nýn intihar edeceklerini bile bile insanlarý iðrenç yeryüzünde vakit harcamaya zorunlu býraktýðý için özür dilemesi gerektiðini, insanlarýn yaþama mahkum edildiðini söylerken kimilerimizin birden çok kiþilikle sorumluluklarýný ve haksýzlýklarýný yarattýklarý binlerce kiþiliklerin birinden birine çok yoðun ortamdan az yoðun ortama ya da tam aksine ama mutlaka bir þekilde yolladýklarýný unutmuþ olmalýydý.
Öyle insanlar ki bu çok kiþilikli, bölünerek çoðalan tek hücreli ve kalpsiz olanlar, geriye kalan iyilerimizin yüreðindeki hukukun yüce adaleti bile onlarý mahkum etmekte ve hatta yargýlamakta yetersiz kalýyor. Tabii ya!! Bir insanýnýn dostluða haksýz fiillerini ve güvene borçlandýrýcý iþlemlerini kolayca bir baþka kendisine yükleyebileceði öyle çok kimliði oluyor ki ve bu kimlikler gözleri kör eden bir ýþýkla öyle saf gözüken ama þeytanca tek bir kimlikte toplanýyor ki onu yargýlayabilmen için ancak canýnýn çok yanmýþ olmasý gerekiyor; ne var ki tek baþýna yargýlama hüküm giydirmeye yetmiyor.
Kim kimin kalemini kýrmýþ; kimin kime yaptýðý kötülük geri tepmiþ de kötü olan hatasýný anlamýþ? Hayýr caným hayýr! Bir zamanlar bir pamuk prenses varmýþ zehirli elmayý yiyince ölmemiþ ama uyumuþ derken yakýþýklý kurbaða gelmiþ öpmüþ; kurbaða prens olmuþ prenses güvercin.. Masallarla uyuyorduk gerçeklerle acýya baðýþýklýk kazanýp uyuþuyoruz. Hepimizin kandýrýlmak hoþuna gidiyor; gidiyor ki hâla masallarý koca bedenlerimizi cenin pozisyonuna sokup tekrarlýyoruz. Hoþumuza gidiyor ki bir kere sevdik diye tüm þeytancýklarý beyaz görüyor, çatalýný batýrdýðý taraflarýmýzý uf oldu diye annelerimize üfletiyoruz.
Hayýr efendim! Öpünce geçmiyor acýsý!Yanýyor, yandýkça yangýný tüm bedene yayýlýyor ve yaygýn yangýn yüreðe odaklanmayý engelliyor; ama geçmiyor iþte! Yangýn sýradanlaþýyor, bir süre sonra savaþmaya da ihanete de alýþýyoruz.