Baþkalarýnýn hayatýna dalmak.
Nasýl bir þey bu?Uzaktan seyir etmek. Çok acý veriyor.
Film seyretmediðini biliyorsun. Seyir ettiklerinin, gördüklerinin hepsi gerçek.
Sen yoksun o seyirlikte.
Yoktun, olmayacaksýn, teðet geçtin sadece.
Anýlarýný yoklayýp “Neredeydim o zamanlar ?” dediðinde, “Bambaþka gerçeklerin içinde, yuvarlanýp gidiyordun” diye fýsýldýyor aklýnýn kalan parçalarý.
Teðet geçmek ne zor bazen insanlarý, mekânlarý en çok da duygularý. Kabul etmek zor, kaçýrýlmýþ gemileri, limanlarý. Onlar kalýveriyor gönlünün saklý gizli köþesinde.
Halka halka baðlýyor gönül zinciri sana fark ettirmeden usulca.
Kim kimdi? Ne neredeydi?Karýþýyor birbirine.
Trakya’da ay ýþýðýnýn altýndaki zeytinler, günebakanlar karýþýyor, seni kaldýrýp yedi tepeli þehre getiren dürtüne.
Yazýyorsun durmadan 19’uncu yüzyýlda, geceleri Þam’danýný yakýp, bir minderin üstünde sabahlayan münevverin hayatýný.
O münevver ete kemiðe bürünüyor, Trakya’da ay ýþýðýnýn altýnda, zeytinliklerin dibinde, günebakanlarýn tarlalarýnda sana yol gösteriyor, içini ýsýtýyor.
Sonra çok uzaklarda bir yerde görüyorsun yaný baþýnda ama sen farkýnda bile deðilsin.
Dünyanýn diðer ucunda ayaklarýn yeryüzünün en büyük deryasýnda ýslanýp, sen rüzgârýkucaklarken...
Zaman mekân deðiþiyor ve bir vapuru beklerken fark ediyorsun ki çok eski bir bað bu.
Bozkýrdan koparan, dünyanýn öbür ucuna yollayan ve ne yazýk ki yaþayamayacak bir bað bu.
Fikrimin ince gülü okþuyor yumuþak sevecen sesi ile, fikrimin ince gülü sonsuza kadar.
Olmayacaðýn mekânlarý, suretleri, zamanlarý karýþtýr ve orda kal.
Belki de sen öyle güzelsin, hayaletlerin sevgisi bitmez bitirilemez.