Kaan iþten Pazartesi için izin almýþtý. Caný sýkkýndý. Bir iki gün kafa iznine ihtiyacý vardý. Pazar akþamý Ayça ile geçirdiði uzun saatlerden sonra sabaha karþý onu otele býrakmýþ ve kendisi de evine dönmüþtü. Bütün gün boyunca bir þey yapmadan aylaklýk etmeyi ve kafeleri gezip güzelleri kesmeyi düþünüyordu. Plaja da gidebilirdi, bu yýlýn modasý olan bikinilere bayýlýyordu. Tabii daha önce bir iki saat kestirecekti. Mutlu planý buydu. Ama plandan epey uzaklaþmýþtý.

Uyuduðu uyku gecenin tatlý sarhoþluðu ve yorgunluðuyla olduðu kadar bir süredir içinde bulunduðu duygusal rahatsýzlýðýn da etkisiyle son derece garipti. Bir sürü hayal görmüþtü. Rüyalarla ve kabuslarla boðuþmuþtu sanki. Ýçinde bir þeylerin hiç de normal olmadýðýný daha uyandýðý ilk anda kavramýþtý. Deðiþmiþti.

Daha bu nedir böyle diye þaþýrmaya fýrsat bulamadan aklýna doðan sorulara hazýr cevaplar fýsýldanýyordu. Sesi duyuyordu! Ses gerçekti. Ses onunla konuþuyordu. Kaan delirmediðinin farkýndaydý. Bunu hissediyordu. Doðruluðu hissediyordu ama bu çok korkunç ve çok heyecan vericiydi.

Ýlk uyanma þokundan sonra yataðýndan doðruldu. Kalktý. Ýçindeki yeni gücü bedeninde hissetti. Sürekli bedenini çalýþtýran ve bedenini tanýyan birisi olarak Kaan deðiþtiðini çok iyi biliyordu.

Hemen eli telefonuna uzandý. Bilgisayarýný açtý. Neler olduðunu bilmiyordu ama içindeki his o kadar büyük ve güçlüydü ki ne oluyorsa bu sessizce ve gözlerden uzak olmayacaktý. Bir þey olmuþtu. Bir þey çoktan baþlamýþtý.

Televizyonu olmadýðý için televizyonu açamadý -televizyondan nefret ediyordu Kaan- ama bilgisayar açýlýyordu. Bir yandan da bu kadar çok arama ve mesajýn üstüne Murat'ý arýyordu. Ama ona ulaþamadý. Hemen Aslan'ý aramaya karar verdi. Mesajlardaki ve emaillerindeki þeyleri þöyle bir üstünkörü okumuþtu ama buna inanamýyordu. Bir yandan da internetten bir þeyler bulmaya çalýþýyordu.

"Murat'a ulaþamadým. Ben de seni aradým. Bir þeyler oluyor Aslan. Zombicalips demiþ Murat? Neler oluyor biliyor musun?"
"Sana ulaþmaya çalýþýyordu sabahtan beri. Nerdesin sen be?" diye konuþtu Aslan. Sesi heyecanlý ve acele týnýsýyla yüklüydü.
"Ýzinliydim. Evde yatýyordum. Aðýr ve garip bir uykuydu. Murat'ýn mesajlarýný, aramalarýný gördüm."
"Bak Kaan, sanýrým çok vaktimiz yok. Yakýnda bütün hatlar patlar. Sessizlik gelecek. Zombikalips planý yürürlükte. Bu þaka deðil. Kendini saðlama al ve plandan mümkün olduðunca faydalan. Çýlgýnlýk olduðunu biliyorum. Ama çýlgýnlýk deðil..." diyordu ve hýzlý hýzlý ortaya uzakdoðuda çýkan ve saatler geçtikçe bütün dünyaya yayýlan ölülerin ayaklanmasý ve yaþayanlara saldýrmasý durumunu anlattý. Bilgileri paylaþtý.
"...Son mesajým Zdatabase03 baþlýklý olan. Bütün bilgiler orada. Mesajý hemen oku, kaydetmen gerekenleri kaðýda dök ya da ezberle. En kötü hal senaryosunu biliyorsun. Daha þimdiden ona çok yaklaþtýk. Uzakdoðu sivil teþebbüsleri dýþýnda tamamen bozguna uðramýþ durumda. Çöküyoruz Kaan. Hayatta kal adamým."

Kaan bilgisayarýna indirdiði dosyadan derlenmiþ bilgilerin videosunu izliyordu bir yandan. Bunlar gerçekti ve bu korkunçtu. Bu lanet þey izledikleri bütün yaþayan ölü filmlerinin toplamýndan, hatta oynadýklarý bütün zombi oyunlarýndan çok daha korkunçtu. Hass...tir. Bu gerçekti! Ölüler yaþayanlardan intikam almak için geliyordu sanki.

"Dinle. Kapatmak zorundayým. Yapmam gereken son bir þeyler var, ondan sonra ben de hemen Zombikalips planýna göre yola çýkýyorum. Dosyalarý oku. Gerekenler listesine göre kuþan. Planý uygula."

Bir anda izledikleri ve okuduklarý ile gerçeklik þýrýngadan damarlarýna enjekte edilmiþ gibi Kaan'ýn içine sinmiþti. Daha odasýndan dýþarýya adým atmamýþtý ve perdeleri aralamayý bile düþünmemiþti. Ama dýþardan gelen silah sesleri evin mükemmel yalýtýmýna raðmen odasýna girdiðine göre durum ciddiydi. Baðýrýþlarý ve çýðlýklarý duyabiliyordu sanki.
"Anlaþýldý," diyerek sanki askerdeki günlerine geri dönmüþ bir tavýrla buz gibi cevapladý Kaan. Komutanýnýn bildirdiði emirlere telsizde böyle cevap verdiði anlarý hatýrladý. Daðlarý, çatýþmalarý, ellerindeki sýcak kaný, ölümü, barut kokusunu, sadakati hatýrladý.
"Kafaný kaybetme Kaan."
"Görüþürüz Aslan."
"Görüþürüz. Çýktým."

***

Kaan dosyalarý okuyup bilgileri hazmetti. Son ana kadar bir yandan hazýrlanýp bir yandan da halen yayýn yapan televizyonlarýn canlý baðlantýlarýný göz ucuyla takip etti. Radyoyu bile açmýþtý ve bulabildiði her bilgi kýrýntýsýný aklýna yazmaya çalýþýyordu.

Bu çok gerçekti. Bir kaç saat önce yatarken yaþadýðý dünya artýk yoktu. Uyandýðý bu dünya baþka bir yerdi. Bunun kanýtý kendisiydi. Kanýtý damarlarýnda hissediyordu, varlýðýnýn her bir zerresinde bu kanýtý hissediyor ve onu duyuyordu.

Boynuna askerlik hatýrasý künyesini astý. En rahat kot pantolonunu üzerine geçirdi. Çelik yeleðini ve otel güvenliði tþörtünü giydi. Omuz kýlýfýný ve silah kemerini kuþandý. Þarjörlerini, yedek mermi kutularýný ve býçaðýný kontrol etti. Cop ve elektrik tabancasý takýmýndan gaz silahý ve kelepçelere kadar tam donaným kuþandý. Otelin adýný taþýyan güvenlik ceketini giydi. Gerekli þeyleri taþýyan iki postacý çantasýný çapraz asýp kuþandý. Sýrtýna týka basa dolu çantasýný vurdu. Ayaðýnda en rahat botlarý vardý. Parmaksýz eldivenlerini giyip güneþ gözlüðünü tþörtünün yakasýna taktý. Avcý ruhsatlý pompalý tüfeðini eline aldý. Koca bir küfür etti ve kapýsýný açýp evinden dýþarýya yürüdü.

****

Evin kapýsýný açýp dýþarýya ilk adýmýný atarken Kaan bunun artýk baþka ve çetin, korkunç bir dünyaya atýlan bir adým olduðunu biliyordu. Bu dünyada hayatta kalmak için kararlýlýkla ve ciddice yürünmesi gerektiðini de biliyordu. Bu yürüyüþün zorlu olmasýný bekliyordu. Attýðý her adýmda karþýsýna pek çok yaþayan ölünün çýkmasýný bekliyordu. Ama bu kadar da çabuk beklemiyordu!

Neriman teyze karþýsýnda parçalanmýþ boynu ve kanlý üstüyle duruyordu. Gözleri kapkaraydý ve o dipsiz kuyu misali ürkütücü gözler hafif bir yeþil ýþýma ile ýþýldýyordu. Teni grileþmiþti. Kana bulanmýþ diþlerle açýlmýþ yýrtýcý aðzýndan kan süzülüyordu. Üstübaþý kan ve et parçalarý ile kaplýydý. Yüzündeki o vahþi ve uðursuz ifade ile Kaan'a dönüp üzerine atýldýðýnda genç adam ilk anda þaþkýnlýðýn pençesinde inledi ve evin içine doðru geriledi. Kapýyý kapatmak için eliyle itti. Bu þu anda çok içgüdüsel seviyede þok bir tepkiydi.

Kaan biliyordu, hazýrlanmýþtý ve kendini yaþayan ölüler fikrine ikna etmiþti. Onlarýn resimlerini ve videolarýný görmüþtü. Ýnsanlarýn nasýl öldüðünü izlemiþti. Biliyordu. Kabul ediyordu onlarýn varlýðýný. Ama aklý bir yandan hala direniyordu. Bu kabul edilmesi çok güç bir þeydi. Ýnsanýn hep bildiði ve kabul ettiði bir gerçeðe, doðanýn kanunlarýna aykýrý bir durum vardý burada.

Bu kabul edilemezdi. Ölen ölü kalýrdý. Ölüler ayaða kalkýp yürümezdi. En ilkel ve temel seviyede aklýn gösterdiði müthiþ bir karþý koyma ve savunma söz konusuydu. Büyük bir korku vardý doðanýn bu çarpýklýðýna karþý. Ýnsanýn DNA'sýna, genetiðinin en kök ve en kadim parçalarýna yazýlý gizli hafýza bu habis durumu reddediyordu. Ölüm insan fizyolojisinin kaçýnmaya programlandýðý, savunmaya kilitlendiði bir durumdu ve o durum karþýna çýkýp senin üzerine yürüyen bir yaþayan ölü halini aldýðýnda bedenin isyan ediyordu. Kaç diyordu! Korku her hücrende baðýrýyor ve adrenalin damarlarýnda volkanlar gibi patlayýp seni kaçmaya zorluyordu! Bu direniþti.

Kaan çabucak kendine geldi. Az önce kapatmaya çabaladýðý kapý ardýna kadar savrulup açýldýðýnda bir zamanlar Neriman Teyze olan yaþayan ölü ile aralarýnda iki metre bile yoktu. Elindeki seyyar dipçikli pompalý tüfeðini yaþayan ölüye doðru kaldýrdý ve tetiði acemice çekti. Askerdeyken öðrendiði ilk çatýþma kurallarýndan biriydi bu; 'Þok yüzünden tutukluk yapabilirsin; Ateþ et. Bir hedefe olmasa da olur. Ateþ et. O silah sesi sana güvenini verecek. Ateþ et!' Kaan öyle yapmýþtý. Ateþ etmiþti iþte.

Ýlk atýþ tanký karnýndan vurmuþtu. Kaan bundan sonra bunlara tank diyecekti. Tank gibi dayanýklýydý bu ölüler. Ölü geriye iki adým sendelemiþ ve neredeyse düþecek hale gelmiþti ama hala ayaktaydý ve ileri hamle ediyordu. Hiç etkilenmemiþ gibi istifini bozmadan geliyordu!

Kaan þimdi çok daha rahattý. Ama hala rahatsýzdý. Çok serinkanlý biçimde tüfeðini rahatça niþanladý. Sadece Neriman teyze adýndaki bu tonton ve sevimli kadýnýn ona ne kadar iyi davrandýðýný hatýrlamak ve artýk onun öldüðünü kendisine söylemek için bir iki saniye harcadý. Sonra tetiði çekti. Ve yeni dünyaya ilk adýmýný böylece attý.

Ölünün kafasýndan koca bir parça kopup arka duvara saçýlýrken Kaan dua etmeye çoktan baþlamýþtý. Dua ederken aklýnda yeni kapýlarýn açýldýðýný ve çevresine karþý çok daha uyanýk olduðunu þimdi kesinlikle farkediyordu. Bütün duyularý sanki daha bir keskinleþmiþti. Ýþitme duyusu ve altýncý his tabir edilebilecek bir farkýndalýk hissi Kaan'ýn çevresini adeta bir radar gibi örüyordu. Kaan adeta yakýnlardaki hareketleri üçüncü bir kiþi olarak yukarýdan bakarak görüyordu.

Merdivenlerden aþaðýya yürümeye baþladý Kaan. Gelenleri görüyordu. Üst kattan üç ölü geliyordu. Bunlardan birisi yavaþtý ama diðer ikisi adeta koþarak geliyordu. Alt katlara doðru indikçe bina içinde duvarlardaki kan izlerini gördü ve yerde yatan iki taze ölü ile karþýlaþtý. Bir an ne yapmasý gerektiðini bilemedi. Ama arkasýndan süratle yaklaþan sesleri ve ölenlerin dönüþtüðü gerçeðini gözardý edemezdi. Omuz kýlýfýndaki tabancasýný çekti. Silahý tereddütsüz doðrulttu. Ýki cesedin kafalarýna birer atýþ ile yapýlmasý gerekeni yaptý.

Yýrtýcý bir hayvandan çok kötücül bir iblisin sesini andýran haykýrýþlarla geldi iki ölü. Süratliydiler. Gerçekten de koþuyordular. Tank deðildi bunlar. Bunlar koþucular idi. Tenleri gri deðildi ve gözleri bembeyazdý. Kaan ikinci katýn kýsacýk kat koridorunda üzerine koþan iki cesede birden pompalýsýyla ateþ etti.

Ölülerin koþmasý anýnda durdu ve geriye doðru yere yýðýldýlar. Haykýrýþlarý zayýflamýþtý ama yavaþlamýþ olsalar bile toparlanýyor ve ayaða kalkýyordular. Kaan bu koþucularý test etmek istemiþti. Göreceðini görmüþtü. Tekrar tabancasýný çekti ve önce öndeki kapýcýyý sonra da bina yöneticisini vurdu. Tanrý günahlarýný affetsindi ama ikisini de yaþarlarken de hiç sevmemiþti zaten. O yüzden bu ikisine dua okumadý.

Kapýyý açmadan önce önündeki yürüyüþ yolunu ve otoparký hissedebiliyordu. Çünkü burada hareket eden yirmiye yakýn zombi vardý. Motoruna ulaþmak için bunlarýn arasýndan geçmeliydi. 16'lý tabancasýnýn þarjörünü kontrol ederken arkasýndan gelen hortlak hep aklýndaydý. Askýsý ile sol yanýnda sallanan tüfeðini öyle hýzlý çekti ve öyle hýzlý geriye dönüp ateþ etti ki buna þaþýrdý. Deðiþtiðini biliyordu. Þimdi tecrübe ile bu deðiþimi yaþýyordu. Bedeni insan bedeninin sýnýrlarýný her yöne zorluyordu. Þarjörüne mermi takviyesini süratle ve çok düzgünce yaptý. Þarjörü silaha yerleþtirdi. Tüfeðinin haznesini doldurdu. Kapýyý açýp sokaða adýmýný attý.

Güneþli ve güzel bir günün öðle saatleriydi. Güneþ muhteþem ve hayat doluydu. Kuþlar ötüþüyordu ve rüzgar tatlý tatlý esiyordu. Ýnsanlar sokaklarda tek tük çýðlýklarla kaçýþýyordu ya da ölüyordu. Birkaç yerde arabalar birbirine girmiþ ya da yolun ortasýnda öylece kapýsý açýk ve çalýþýr halde duruyordu. Ölüler çevrede cirit atýyordu. Kaan motoruna ulaþmak için süratle harekete geçti.

Koþarak ilerliyordu ve bir yandan da elinde 16'lýsýyla ateþ ediyordu. Adeta aðýr çekime inmiþ gibi akýyordu zaman o hedef seçip niþan alýrken. Bedeni sanki bu aðýr çekimin içinde süratle hareket ediyor ve ona hem taktik hem de hareket üstünlüðü veriyordu. En yakýndaki beþ zombi kafalarýna yedikleri birer mermi ile yere inen koþuculardý. Sonra iki tane kýrmýzý gözlü ve çok daha vahþi görünüþlü, çok daha hýzlý ve çevik zombi ile karþýlaþtý. Bunlar kuduzlar idi. Týrnaklarý pençeler gibi öne çýkýk idi ve diþleri sanki daha uzun ve sivriydi. Gözleri nefret ve kin ile kýsýlýydý. Kaan o anda bunlarýn sadece ölü olmadýklarýný anladý. Burada yaþayan bir ölü vardý. Bir tür güç ya da yaþam bunlarýn içine sinmiþti.

Çok düþünmedi genç adam. Niþan aldý ve ateþ etti. Daha hýzlý olabilirlerdi ama mermiler hala bu ikisinden çok daha hýzlýydý ve Kaan da çok iyi bir niþancýydý; Hele ki bu deðiþmiþ haliyle çok daha iyiydi.

Sýradaki üç hedef tabanca mermilerini epey zorladýlar. Tam isabetle kafadan vurulmasýna raðmen bir tankýn düþmesi üç mermi istemiþti. Yakýndan tüfek atýþý þu anda çok daha etkili bir halletme yöntemi gibi görünüyordu. Kaan aklýna not aldý.

Hareket devam ederken süratle geriye kalan diðer ölülere döndü. Þarjör deðiþtirmekle uðraþmadý. Silahýný kýlýfýna koydu. Tüfeðini askýsýyla sýrtýna savurdu. Belindeki kocaman komando býçaðýný çekti. Ýlk ölünün üzerine doðru atýldý.

Ciddi bir boðuþma yaþanmadý. Yakýn dövüþ eðitimini askerden çok önce judo kurslarýnda almýþtý. Hiç de fena deðildi judoda. Askerde komando eðitiminde de epey bir numara öðrenmiþti. Yakalanmadan yakalayýp rakibinin gücünü ona çevirerek dövüþtü. Ölülerin pençelerinden sýyrýlýp aralarýnda adeta dans ederek dövüþtü. Hiç vakit harcamadý ve bir armaðan olan kaliteli býçaðý ile her fýrsatta zombilerin kafalarýna çivi gibi darbeleri çaktý. Hýzý, farkýndalýðý ve çevikliði ile birlikte gücü de artmýþtý. Adeta süper bir insana, süper bir askere dönüþmüþtü Kaan. Mükemmel bir dans ile süratle ölülerin arasýnda esmiþ ve kýsa sürede kalan dokuz ölüyü býçaðýyla öldürmüþtü.

Hemen býçaðýný temizledi ve üzerine sýçramýþ kanlarý mümkün olduðunca sildi. Bu pek de mümkün deðildi. Bu hortlaklar ile yakýn temasa girmek son derece kirli, kanlý, iðrenç bir tecrübe idi.

Sonunda yarým saat gibi gelen ama aslýnda bir kaç dakika bile sürmeyen bir kavganýn ardýndan Kaan motoruna atlamýþtý. Çevredeki ölüleri hissedebiliyor, duyabiliyor ve kokularýný alabiliyordu. Silah sesine doðru her yönden geliyordular. Motorsikletini çalýþtýrdý ve silahlarýný doldurdu. Nereye gideceðini daha kapýdan çýktýðý andan itibaren biliyordu. Bu ölüler hortlamadan önce bile yeterince çýldýrmýþ olan -ve þimdi tamamen farklý bir boyutta çýldýrmýþ olan- dünyada, deðer verdiði ve þimdi ulaþabileceði kadar yakýnýnda olan çok fazla insan yoktu.

Özge'nin evine gidiyordu. Svetlana ve çocuklarý sað salim bulmak için dua ediyordu. Özgür'ün iyi olmasý için dua ediyordu. Özge'nin otelde iyi olmasý için dua ediyordu. Oteldeki arkadaþlarý ve sevdikleri için dua ediyordu. En son ne zaman bu kadar çok dua ettiðini hatýrladý Kaan. Askerdeyken... Daðlarda gezip ülkesine kurþun sýkan hainleri avlarken dua etmiþti; Kendisi için deðil, silah arkadaþlarý için dua etmiþti. Evi ve ailesi olanlar için, çocuklarý olanlar için dua etmiþti. Kaan yalnýzdý. Bu dünyada tek baþýnaydý. Kendisi için uzun zamandan bu yana hiç dua etmemiþti.

***

(devam edecek)