En sevdiðin söz nedir diye soracak olursanýz;
Budur iþte: "Dönem dönem ayný yere dönerem."
Bir hayat böyle geldi, geçiyor...
Bize ne öðretildi bugüne dek?
"Planla! Planladýðýn her þey, gün gelir baþarýlý olur!"
"Sen yeter ki iste, planla, çalýþ, mutlaka elde edersin!"
"Bak gör, beni dinle, vazgeçme!"
Önce planladým, planladým, planladým...
Sonra saðlamasýný yaptým...
Emin oldum...
Ve gittim, gittim, gittim...
Önce aylar geçti, sonra mevsimler, derken yýllar...
Yol haritama yeni mekanlar, yeni insanlar, yeni hayatlar eklendi,
Ve bir gün yattým, kalktým, bir baktým ki:
Hokus pokus!!! Sil baþtan!!!
Ne attýðým adýmlarýn önemi kalmýþ, ne katettiðim mesafelerin anlamý, ne de hayatýma giren dostlarýn yüzleri...
En baþtayým... Baþladýðým yerde...
Sýfýr noktasýnda!
Her þey ne kadar da ayný býraktýðým gibi gözükse de, ne ben aynýyým, ne de hayata baþladýðým yer...
Ýþte bu yüzdendir dönem dönem ayný yere dönmelerim...
Hem bir kaçýþ, hem bir çýðlýk, hem de mecburi bir istikamet...