bazý algýlarýn deðiþmesi lazým. mesela fakirin mutsuz olduðu algýsý! öyleyse zenginin hep mutlu, orta hallinin de hep ortalama duygularda yaþamasý gerekir di mi ya?!!

þehirde yaþayan insanla, kýrsal bölgede yaþayan insanlarýn beyin dalgalarý birbirinden çok farklýymýþ, bilimsel olarak kanýtlanmýþ bu. yani þehir insanlarý hep geç kalmýþlýklar, 5 dakika yapacak birþey bulamayýnca sýkýlmalar üzerine kurmuþken yaþamýný, kýrsal bölge insaný tüm gün bir aðaç gölgesinde oturarak hayvan otlatabilir.

seçimlerimizi yaþarýz. eðer bir aile þehre gelip orada bir gelecek kurmayý düþündüyse elbette topraðýndan ayrýlýp baþka bir yere kök sürmeye çalýþmak zor olacaktýr. kötü görünen yerlerde, zor þartlarda mücadele verilecektir. ama onlar öncelikle umut taþýrlar içlerinde. o umutla sarýlýrlar zor iþlere.

ya da zaten þehirde olup kýt kanaat geçinmeye çalýþanlar zorluklarla mücadele ediyor olmak eþittir mutsuzluk demek deðildir. ne zaman fakir bir insan görsek "ahhh yazýk deriz" ama o insan acaba bu acýma duygusunu gururuna yedirebiliyor mu? o da belki bize "ahhhh yazýk" diyordur.

çözüm herkes kendi beyin dalgasýna uygun yerde yaþamalý. ama þartlarý düzeltmeliyiz. hizmet götürmek marifet olmamalý, bu zaten olmasý gereken birþey. topraklar sürülmeli, hayvanlar otlamalý, traktörler iþlemeli.
kimse topraðýnda mutsuz olmamalý. ancak o þekilde bu algýyý çevirebiliriz. yoksa ortalýk "ahhhh yazýk" dan geçilmez ve bu algý da deðiþmez we kaçýnýlmaz olarak tüm toplum sonunda fakirleþir we diktatörlere boyun eðmek zorunda kalýrýz. iþte o zaman "ahhhh yazýk"!!!!!!!