• İzEdebiyat > Öykü > Deneysel |
1
|
|
|
|
|
Mustafa Kemal olmakla yakarım
Acıyan canla yanmışım
Ben ateş olup
Yakmaya değil
Gerekişle suyla sönmeye geldim...
|
|
2
|
|
|
|
|
ehliyetsizliğimin bilincindeyim.bilinç yüklüyüm.ruhum kılıçlar üretiyor yeni adalar fethediyorum.duygu adacıkları.içinde sevişiyor ama boşalamıyorum. |
|
3
|
|
|
|
|
- Sen bana âşıktın dimi lisedeyken, dedi.
- Bilmem, çok zaman geçti, hatırlamıyorum.
- Bana mektup yazmıştın, İstanbul’a…
- Yazmış mıyım? Niye yapmışım ki öyle bir şey?
- Âşıktın işte o yüzden.
- Çocuktum ben o zamanlar. Aştan ne anlarım?
- Bu işlerin yaşı başı mı olur? Evet, sana âşık olmuştum demen seni küçültür mü?
|
|
4
|
|
|
|
|
İnsanın çocukluğunda beynine ve yüreğine ne doldurursanız yaşamının tüm geri kalanını onlar belirler ama her zaman sizin beklediğiniz biçimde değil.... |
|
5
|
|
|
|
|
Karanlığı emiyor masum bir tutku.eski aşklar dansediyor kadehin içinde. |
|
6
|
|
|
|
|
suskun bir kışa gebeydi sevgili günlerim! |
|
7
|
|
|
|
|
Var olabilir mi düşünen yoksa sadece yanılır mı ? |
|
8
|
|
|
|
|
bir acaiptir sakaldan damlayan dehşet |
|
9
|
|
|
|
|
Okunacak hiçbir şey yoktur.
Yaşanmıştır ve bitmiştir.
Bu kez yaz'ıl'mamıştır!
|
|
10
|
|
|
|
|
Yalnız kaldığım bu zamanlarda aynı banka oturup yalnızca yazdım,bir anlam aramadım |
|
11
|
|
|
|
|
zaman kaderi örtüyordu.beklentilerin altından bir asit nehri geçiyordu |
|
12
|
|
|
|
|
12 eylül'ün çalkantılı günleri,Osman'ın gerçeklik duygusunun oluşması,kayıp bir kuşağın Osman'ın kişiliğinde yansıtılması |
|
13
|
|
|
|
|
Son numara kızım henüz 6 yaşında, bana öykünerek “şair olacağım” demiş.
Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum; Feyza’nın şair olduğunu ispatlayarak yazdığı şiiri gösterdiler bana…
Şiir; “Vay sözüm vay!” mısrası ile başlıyordu… |
|
14
|
|
|
|
|
Annem “Senin baban var ama nerde, bilmiyorum “ dedikten sonra bana duvarlar boyunca uzanan kitaplığını göstererek “Ama bak bir sürü kitabın var” demişti. |
|
15
|
|
|
|
|
Gülbahçe hani bu tavuğun bacakları?, dedim.
- Yahninin içinde.
- Kemikleri nerde peki?
- Pişirmeden büyük kemiklerin hepsini çıkardım.
- Lades kemiğini de görmedim?
- Doğrurken kesilmiştir.
- Bırak numarayı bu kemikler tavuk kemiği değil. |
|
16
|
|
|
|
|
annecim, pastanın soğumasını bekleyen o eski benden eser kalmadı, senin kadar bile olamadım, ne vasiyet bırakacağım biri var ne de vasiyetime yazabileceğim bir pasta... |
|
17
|
|
|
|
|
İnsanları buraya çeken neydi?Irmağın üstündeki,tahtaların bir adım boyu aralıkla dizildiği bu köprüyü insanlar aşağı bakmadan geçmek çabasındaydı.Köprüden suya tepeden baktıklarında, insanların başı dönüyor,her an suya düşebilecekleri duygusunu uyandırıyordu.İnsanları buraya çeken kaynadığı söylenen günlerdir kurumadan aktığı söylenen kandı. |
|
18
|
|
|
|
|
Ya da “acımadı kine, hiç acımadı, duymadım bile,”derlerdi. Baharla birlikte dersleri kıranların dışında haftada birkaç kez eğitim şefinin odasına çağırılanlar vardı. Bunlar resmen o odaya ve dayağa aboneydi. Ya zamanında kalkmazlar, ya yataklarını toplamazlar ya da etütlere geç kalırlardı. Bizim sınıfta da bu ekipten bir iki kişi vardı. Eğitim şefi bunları cezalandırmaktan bıkıp usandı, |
|
19
|
|
|
|
|
Günlerce o hırsla çalıştı.Topuklu ayakkabılı, kırmızı etekli, zengin kızı Mualla onu fark edene kadar. Bu fakir kız bu güzellikle kendini heba etmişti. “Sen de benim bindiğim arabaya biner misin?” diye sordu bir gün. Sevinçten göz yaşlarını zor zaptetmişti Ayşe. “Evet hanımcığım” demişti. “Peki biz grup yapıyoruz, gayet zevkli oluyor, aramıza da girer misin?” diye tekrar sormuştu. |
|
20
|
|
|
|
|
Elveda, her gün bahçe duvarının üzerine koydurduğum ekmek kırıntılarına gelen kuşlara ve o kuşları tutmak için pusuda bekleyen kırçıl kediye...
|
|
Anasayfa
