herþey ne kadar da kolaydý senin için.Sevmek ve sevgiyi bitirmek...Ya ben?Bu kadar kolay çýkarabilir miyim hayatýmdan seni?Hiç olmamýþsýn gibi davranabilir miyim?Neden hayallerimdeki gibi karþýma çýkýp sorularýma çözüm yolu bulmuyorsun?Tam sana ihtiyacým varken neden söylesene neden uzaklaþýyorsun benden?
Gerçekten de hiç bir çýkar yol yok mu?Ýkimizinde içinde olduðu bir dünya yok muydu sence?Yoksa bile biz yaratamaz mýydýk, ikimiz aþamaz mýydýk engelleri?Sýrtýný dönüp gitmene gerek var mýydý?Bu kadar mý güvensizdin ben yanýndayken, seni severken?Bu yüzden mi kendini baþka kollarda aradýn?Bulabildin mi peki?Ne önemi var ki artýk sen benden vazgeçtikten sonra...
Her gece sabahlara kadar ümitle beklemek, her telefon çaldýðýnda heyecanlanýp senin olmadýðýný farketmek, birgün birþeylerin düzelebileceðini hayal etmek ama o hayalin hiç benimle olmadýðýný anlamak nasýl bir duygu bilir misin sen?
Sen de piþmanlýk duydun mu benim gibi?Yanlýþ zamanda yanlýþ insan diye düþündün mü hiç?Benim için sen, o kadar doðruyken herþeyin bu kadar yanlýþ olmasý,bir de sadece hayallerimde yaþýyor olman ve orada kalacaðýný bilmek çok acýmasýz bir durum bence...