her þeyin insanla olan yolculuðu ne güzel!....bitmesin istiyorum...ve þu maviye boyanmýþ gökyüzünün daha da koyulaþarak laciverte dönüþmesini bekliyorum....ne umut ama!

geven otunu ve onun çiçeklerini gördünüz mü; ben gördüm...güneþe bakan, bizim daðýn yamaçlarýnda açarlar top top, beyaz beyaz....sanki mine çiçeðine benzer onlar...burnuna güvenip koklamaya kalksan,vay haline!.. dikenleri öper burun ucundan çünkü,kanamaya baþlar..hani bir de kokularý olsa bari; yok! ..o güzelliðe uzaktan bakmak gerekir ve bunun tek çaresi, ta kokünden söküp duvara asmaktýr bu çiçeði...bazý yýllar yaparým bunu; ellerime eldiven giyerek. ne yalan söyleyeyim bazen de dikenlerinin ellerimi kanatmasýný isterim! ..belki de bir sevgilinin, parmak uçlarýmý diþlemesini beklemenin tezahürüdür bunun sebebi; bilmiyorum.

þimdi neden anlattým bunu size; bunu da bilmiyorum...hay allah! . :))) insan çözülmesi mümkün olmayan dolaþýk bir yýðýn ip yumaðý iþte...hangi ilmeðine el atsan, daha da dolaþýyor...iþte tam burada, kedileri düþünüyorum ...yine hay allah! :)))) anlaþýlan onlara da rahat yok; canlarým benim!..

tekrar etmekten býkmadýðým bir cümlem var; gelip oturdu yine dilime...söylemezsem olmaz!..

"hayat ve insan; seviyorum ikinizi de!.."