I.

Sen boðuldun
Sevgi soðuldu gözlerinden
Sonradan koyar insana bazen
Nokta koyar aynalarda aramaya
Kendini,hiçliðini ya da bittiðini
Anlamayla geçer her saniye.
Dirhem dirhem çoðalýr kalp sancýlarý
Bir de bakarsýn unuturmuþ
Yanýbaþýnda duran ilkbaharý
Sonra damlar gökyüzünden
Biriktirdiðim gözyaþlarý.

Saçlarý
Dudaklarý
Ya da karþýlaþtýðý ilk sonbaharý
Yaratýr,acýtýr,kanatýr
Mutsuzluðunun çektiði halaylarý

Bu yüksek duran aðaçlarý
Yakýndan görmek gölgesinde
Hepsine dokunmak öylesine
Gördüm ki
Hepsi,cüceydi cüce!

Yüreðimin kendini var ettiði,
Anamýn bu arlý topraklarý.
Senden geçememem bundandý
Sergileyebildiðin namus çýnarlarý
Kökünden söküldü
Sürüldü,temizliðinin tarlalarý...

II.

Aslýnda yanýmdayken býraktýðým
Þimdi yokluðumda yanýmdaydý
Anamýn yoksul,buruþuk ellerinde buldum
Çocukluðumun pervasýz tanýmlamalarýný

Gösterdim kendimi unutmadýðýmý
Ertelediðim gençliðim,
Huysuz duygularýmda,beni taþýdýðý eyy kendim!
Ruhumun çýrýlçýplak özgürlüðündeydi sevda türkülerim
Tekrar gittim ve tekrar döndüm
Oysa þimdi daha iyi gördüm
O dev çýnarlarýn gölgesinde
Yüz yýllýk kökleriyle
Namus çýnarlarýný
Ve onlarý yalnýz,tek baþýma söktüm.

III.

Ona gördüðü renkler yetmiyor
Dokunduðu kelebekler
Ya da konduðu çiçekler
Ruhu gem tutmuyor
Ne verdiði sözler
Ne yeminler
Namus topraktan sökülüyor
Doðan ana
Doðuran ana
Aðlayan ana.

Dilleri yalan söylüyor
Cennet ayaklar altýnda
Gözlerdeki ýþýk mum olmuþ
Bir kadýn daha ölüyor
Ýyileþir zannedilen bu dünyada.

Er ateþ,kaygýz kuzgun
Namus denilen,iki dudak arasýnda!
Ere yetmez,ere az,ere daha fazla
Kadýn zincirleri kýrsada
Köle,fahiþ fiyatýna.
Doðan ana
Doðuran ana
Aðlayan yine ana!
Kaygýsýz ayak sesleri
Yeþeremeyen bu topraklarda!

24/25.02.2009

YETER ÖZHAL