KISA BÝR SÖZ

Kýsa bir sözdür yaþam
Bazen bunu uzatýrýz uzatabildiðimiz kadar
Bazen de hemen bitiririz
Bazen buruþturup atarýz
Yazýlarý yazdýðýmýz kaðýtlarý attýðýmýz gibi
Belki de bilinmezliklerde kaybeder gideriz
Derin kuytularda yaþam denen güzelliði
Çok yanlýþ bakar olduk hayata
Ýpin ucunu bir kere kaçýrýnca
Ýfla olmaz ya her bir durum gibi
Ayný bizde ifla olmayan hayatla
Kalakaldýk karþý karþýya
Sonu nedir bilmez olduk
Düþünceleri söylemeye söylemeye
Unutur olduk düþünmeyi de
Fikir üretmeyi de
Karþýmýzdakini hissetmeyi de
Belki de empati yapmayý da
Unuttuk her güzel þeyi unuttuðumuz gibi
Ama bizlerin bir huyudur bu
Ýyiyi, güzeli balýklarýn hafýzasý gibi unuttuk
Kötüyü ise her daim aklýmýzýn bir köþesine
Kazýr olduk belleklerimize
Sanki bilgisayarýzda hiç silinmeyecekmiþcesine
Hard diskimize atar olduk bilinçsizce
Bizler kötüyü silemedikçe belleklerden
Ýyiliklere de barýnacak yer kalmayacak
Bir gün hepimiz kötü durumlar
Olaylar ve hayatlardaki gibi
Kötü bir robota dönüþeceðiz
Kafamýzý kullanmadýkça
Gerçeklere yüz çevirdikçe
Bilgiyi yorumlayýp deðerlenmedikçe
Ruhumuzu derinlerimizde kaybettiðimiz gibi
Kendimizide derin bir kuytulukta kaybedeceðiz
Kimsenin bulamayacaðý bir gizlilikte
Yitip gideceðiz ölümü tadarak
Bazý günler okunan sela gibi
Bir gün bizim adýmýzda okunacak
O bembeyaz minarelerden birisinde
Düþünmedikçe, karar veremedikçe
Doðruyu, güzeli fark etmedikçe
Hayatý toz pembe gibi gördüðümüz için
Yüzümüze çarpan kapkara gerçekleri unutur olacaðýz
Kendimizi ve ruhumuzu unutup gittiðimiz gibi