Yeni bir þey deðil bu.Asýrlardýr içimde yer eden bir yaranýn biraz Picasso biraz Goethe, biraz Mozart ve biraz da Sezar tarzý kan akýþý bu.Sanki içimde bir þehir var ve caddelerinde fahiþeler günü kurtarmanýn telaþýyla gururlarýný ayak altýnda ezdirmekte.Þehrin en kalabalýk meydanýnda ise çiçeklerin yapraklarý gecenin ayazýna çiy düþürmekte, üzülmekte.
Yeni bir þey deðil bu.Öyle bir üzüntü ki yüzyýllardýr her yüreðin içinde birikmiþ sýkýntýlar damla damla yüreðime akmakta.Ve her insandan aldýðým bunca mirasa raðmen herkes beni yalnýz býrakmakta.Kimse bana dönüp bakmamakta.Gözlerini benden kaçýrmakta.Ah insanlar rengin, þeklin, sesin içinde bir defa deðil belki bin defa nasýl da unutulduðumu görememekte.
Sadece bir piramidin dibinde Akineton’un ölümünden geride kalan sonsuzluðu ve susuzluðu izlemekte.Mýsýr, Filistin, Mezopotamya tüm insanlýðýn çilesini bilmekte.Dünyanýn acýyla yoðrulmuþ her coðrafyasýnda bana ait gül bitmekte.
Neden insanlar asýrlardýr bunca savaþmasýna raðmen ve neden bunca kan dökmesine raðmen bir baþkasýný anlamaya çalýþmamakta.Dünyanýn her neresinde susturulmuþ bir insan varsa, orada ben varým; çünkü ben asýrlardýr yalnýzým.
Bir dünya ki bana ezelden ebede bir insanlýk mirasý býrakmakta.Tüm insanlýðýn sesini, rengini, þeklini yüreðime sýðdýrmakta.Dünyanýn her neresinde aç, susuz, yalnýz bir insan varsa, yüreðim orada atmakta.Ah içim sýzlamakta.
Ben duygularýnda kalabalýk, bedeniyle yalnýz iken hep içim parçalanmakta.Bir zenci çocuðun boyun büküþünde gözlerim tenimin rengiyle utanmakta.
Dünyanýn her yerinde her insan bir baþkasýna ait bir sýrrý kendi içinde saklarken, neden yüreðindekileri o kiþilere açmamakta.Neden insanlar kendi sakatlýklarýný baþkalarýnýn üzerinde görmekten kaçýnmakta.
Her insan hem kendisi hem de bir baþkasýyken ayný zamanda, neden kendini ayrýcalýklý sanmakta.Kendi duygularýnýn bir baþkasýnýn yüreðinde attýðýna inanmamakta.
Yeni bir þey deðil bu.Belki bir dakika sonra biri tecavüze uðrayacak, belki biri açlýktan kývranacak, belki biri kahpe bir kurþunla vurulacak.Ve dünyanýn her yerinde benden, bana ait bir parça sökülüp atýlacak. Dünyanýn her neresinde acý çeken bir insan varsa, orada ben varým; çünkü ben asýrlardýr yalnýzým.
Neden insanlar birbirine bu kadar benzerken bu denli yalnýz kalmakta.Neden insanlar aynaya baktýklarýnda kendi yüzlerininin bir baþkasýnýn yüzünü benzediðine inanmamakta ve yüzsüzlük yapmakta.