beni kimliði bozuk bir cumaya baðladým. sizi okuyorum yazýlmamýþ satýrlarda. ellerim denizi rengine göre çalkalamakta. iki uzun bir kýsa... musada asa, bizde kalem... "size selam getirmiþem." siz ne getirmemiþsiniz kendinizi tanýtacak. buyrun... kaleminiz mikrofon, sözcükler sesiniz olsun. hayýrlýsý olsun.

her gün bir mevsimi tersinden yaþýyorum. koþuyorum iklimden düþmüþ bir ülkenin sokaklarýnda. yarý çýplak... lacivert öpücükler býrakarak vitrinlere... size geliyorum... kapýnýzý aralýk býrakýn loþ bir ýþýk sýzsýn içeriden. dýþarýdan gayr-i resmî acýlar... kuþatýlmýþ kale gibi sarýnca bedenimi... tüm bakýþlar resmî geçitte... acele huzur aranýyor, ama nerde...

sokaklara parke yerine tülbent döþeniyor... üþeniyor kýrmýzý balýklar deniz suyu çiðnemeye... bense karanlýk bir bakýþa elense çekiyorum. ellerim meydanlarda kurak duygular topluyor. sulak mehtaplarý âþýklara peþkeþ çekerek... sýkýntý çekerek halat çeken denizciler gibi...

bakýr sülfat kokluyorum. kendimi kendinize saklamak kaygýsý içinde yaramaz çocuk kýlýyorum. namaz kýlmayý býraktýðýmdan beri. kendimi kýnýyorum... kýnýndan çekilmiþ hançer kelimeler... sayýsýz mezarýn duygularýný sayýlý insanlarýn yüreðine gizler...

gizler, koyu tenli zenciler, yavaþ okunan divaný kokuþurlar, deri kýlýflý bir kitabýn yýpranmýþ sayfalarý arasýndan sizi seyretmekteler.

herkes birbirini seyrediyor ankaraya halk kazýðý dikildiðinden beri, çoban çeþmesi tatsýz tuzsuz akmakta.

siz ne dersiniz...