Ne yaðmurla ýslanýr bu deli yürek, ne bulutla sürüklenir. Daðlar aþar, zifiri karanlýkta yýldýz olur parlar, öylesine dostluk aþký taþýr ki o yufka yüreðinde, aklýndan bile geçiremez uzanan bir elin çiçek yerine dikenle kendisine merhaba diyeceðini. . . Daima dürüstlüðün duraðýdýr onun yeri. Sana-bana-ona deðil; yalanadýr isyaný. . . Yüreðinde yaþattýðý ikizler, güzellik ve iyiliktir yalnýzca. . . Dayanamaz ne ayrýlýða, ne de acýya. . . . Sevmez, ne hüznü ne de kederi. Tüm içten dostluklara merhaba. . . .