Topraðým uzatmýþ bir buket dikeni
Dikene serpmiþ çiçekleri
Erzurum dillenir çiçekle, dikenle
El eder, ses eder, ben ise neredeyim?
Þakaklarým zonklar, gündüz gece
Erzurum sezmiþ hisleri, baþka þehirlerde dolanýr;
Avil avil, eline doðmuþ çiçekleri
Kökleri ister görmeyi, mahsun kara gözleri
Sevilmek ister, dikenle çevrili rengarenk çiçekleri Gülmek ister, batmak ister gönül telime, kaleme
Tak etmiþ topraðýn canýna
Peþpeþe göndermiþ nur cemâlini
Karlarý kaldýrýp, bahara uyanmýþ
Üzerinde açmýþ kýr çiçekleri
Arýsýný, tilkisini petek petek ballarý yollamýþ tek bir selamla…
Bal sürmek ister dilime, damaðýma
Hasretime yandý meþâle
Saz ister, söz ister, þiir ister Erzurum senden uzakta Mayýnlar patladý, kalbimin dört bir köþesinde Dokundun delik deþik yüreðime
Madem yandý meþâle
Oluk oluk boþluðu, yangýný oku;
Þaþkýna döndü bak gözlerin Erzurum, aðlama Yüreðimi, bir de sen daðlama
Hülyan dimdik ayakta
Onar, dik yüreðimi, senden bunu dilerim;
Kalbim elimde uzattým bir avuç bak, çiçeklerinle yamala,
Sök al sonra yerinden istersen kalbimi
Dikenlerle çerçevele;
Sende açsýn, yarým asýrdan sonra çiçekleri
Sen de gülsün; sen de koksun