Balýklar okyanusta
Okyanusta þahlandý dalgalar, damla damla
Hayat ölüme insan kusuyor
Dünya, dünyalýðýndan
Ýnsan, insanlýðýndan utandý

Dünyanýn rahmine dayandý namlular
Yer kalmadý, toprak kalmadý , can kalmadý
Ölümü arar oldu
Ortada kalanlar

Doðmadan ölüyor çocuklar
Rahmimden kan damlýyor
Öldürülüyor emeklemeden çocuklar

Dini, giyinik ha çýplak fark eder mi?
Rengi, dili...
Ýnsan olmasý yetmez mi?

Nefes vermesi yerine,
Nefes almasý, önemli deðil mi?
Hepimizi Yaradan bir deðil mi?
Ürperiyor ana yüreðim

Balýk, balýk oluþundan,
Dalga, buluttan,
Dünya, dünyalýðýndan
Ýnsan insan olmaktan utandý

Ürperiyor vücudumda tüyler
Saçým da baþým, baþým da aklým,
Aklým da insanlýðým,
Çekin namlular kadýnlardan, çocuklardan

Gazze'de toprak!
Toprakta oynayacak çocuk kalmadý!

Çekin ellerinizi Ýran'daki kadýnlardan!

Çekin bakýþlarýnýzý kýlýk kýyafetimizden!

Ýnsan uzaylý sayýldý,
Kürtaj masasýna yatýrýldý dünya!
Boynu altýnda kalsýn silahlarýn, bombalarýn
Huzur kalmadý

Gözlerini dünyaya açmadan,
Gözlerini yumuyor dünyaya çocuklar
Rahmimden kan sýzýyor
Saç diplerim ürperiyor
Yeryüzünde huzur kalmadý