usulca uyuyorsun
yatay bir portrede uzanmýþ gibi

esaslý sarýlmalara muhtacýz

kim bilir
senin dudaklarýn benimkileri döver
dilinde eskitemediðin cümleler

söylesen
sanki ayaðýna kramp girer
gözüne tozpembe kaçar

belki bir öpsem geçer
belki de yataktan düþüp
ohhh be rüyaymýþ
diye sevinir
merdiven altýndan geçen
içindeki deliler

ya da açsam pencereyi
seni seviyorumun havasý
yalnýzlýðýn dokusu deðiþir

yine de
karþýndan karþýma geçmek istersin
saçýndan omzuma
kasýðýndan ayak bileklerime

yürürsün
çýkmaza dayanýr sokak
çýrýlçýkmaza
kendini kýrmak istersin
yolu uzatmadan kendinden sývýþmak

içine ateþ ediyorlar sanýrsýn

usulca uyuyorsun þimdi
ama yaramazlýk yapan kokun
eve yerleþiyor çekyata
bir gün gelip lanet olsun dediðim güne
unutamadým deyiþime
özledim kelimesinin öncesine
ortasýna sonrasýna anlamsýzlýðýna
yerleþiyor ya kokun

ama taþýnmayý bilmez hiçbir koku
gitmeyi bilmez
unutmayý bilmez

koku bu olanlarý bilmez

halbuki sayýsýz öpebilirim seni
herhangi yerinden sorgusuz sualsiz ve kuralsýz

öyle günaydýn olur ki etraf
aðýr çekimde ve tekrar tekrar
sabah olsun istersin
ellerin ayaklarýn ve kollarýnla

aþk cýzýrtý yapmaz
karýncalanmaz
sadece anteni kýrýlmýþtýr içinin
ve her defasýnda
gidip baþkasýna onartýrsýn

ama bir sabah
elindeki bavul tünaydýn olur
ama bir sabah
bende kalan eþyalarýn
iyi geceler demeye baþlar
ama bir sabah
hem de sabah sabah
çekili perdeler içeri elveda sýzdýrýr

bunca þeyi bilmesine raðmen
sen ben o ve biz siz onlar

uyuyamýyorsam
biri aklýma mukayyet olur



.
Umut Kazan