Ruh yaralanýr mý diye sorarsan, kendinle  kalýp içine bak derim. Ýnkarlarý geçip iyice bak. Belki kabullenmen zor olur ya da kabullenmezsin, senin sorunun. Dürüstlüðün gerek sana, varsa. 
Yaralar tedavi edilirse iyileþir. Oksijen suyu, tentürdiyot, yara tozu, merhemi, gazlý bez, yara bandý filan yeter. Çok derinse cerrahi müdahale ile uzun da sürse yine geçer. Umutsuz vakalar hariç. 
Ýçindeki yaralar sinsi olur. Kiþisel ve ciddi. Tortu gibi çökerler dibe ve zayýf anýný yakalamak için derinde beklerler. Elinden geldiðince iyi bakarsýn onlara, mahçubiyet  ve sebeplerle.  Suçluymuþsun gibi. Aile, dost  yaralarýyla, hiç birini suçlamadan, sadece yaþarsýn. 

Yol
Çok kýrgýným. Öncesi ile sonrasý diye bir þey yok. Ruhum kýrgýn. Özüm yorgun. Ben kötü bir insan deðilim. Fazlasýyla açýk, fazlasýyla öngörülebilir birisiyim. Fakat onurum elvermez bunu sebepleþtirmeye. Olsun, deyip geçiyorum. Önüme sunulana inanýyorum, sorgulamadýðýmdan deðil, güvendiðimden… Yanlýþsam o yanlýþýn sonuçlarýna bizzat ben katlanýyorum,  Yine ilahi adalet diyorum. 
Aptal olan ben miyim? Hayat dediðin sen misin? Bilmiyorum.
Her yolun bir sonu olur. Yol, yol deðilse de... 

Dostluk

 Nadir ve kýymetli bir maden gibi. Sorgusuz, sualsiz, güvene dayalý, sessiz, eþsiz olduðunda gerçektir dostluk. Fenalýklarý, suçlarý olmaz çünkü ortaklýk  deðil, yarenliktir. Biraz da tango gibi, adýmlar uyumlu. Laf olsun diye uzatmalara gitmez, sahici ve sorumlu. Dostluk zor bulunur.

Umut
Bugün farklý olmalý diye düþündüm. Dilek deðildi, belki bunaltan bir sýkýntý veya baþka bir þey. Günlerin birbirinden farký sadece takvimde kalmamalý diye direttim. Elimden gelmez deðiþtirmeye, bilincindeyim, yine de umuyorum.  Sonra birden gülümsediðimi hissettim, habersiz gelen, saf bir gülümseyiþti.  Her bir  günü farklý renk ile adlandýrýp  notalarla bezediðim küçük oyunumu hatýrlattý. Nerede unuttum onu, oynamayý mý vazgeçtim, cevabý bulamasam da saklý hazinemi buldum.  
Bazý günler bembeyaz, patiskanýn sýk dokumasýnda. Bazýlarý ipeksi yumuþaklýðý ile sarmalar, griler belirsizlikleri, kuþkularý, kararsýzlýklarý ile gelir. Yumuþak tonlarýn ezgisi yüreðe dokunur, siyah ise hüzün veya öfke ile, kapýmý hangisine açtýysam.  Uçuk renklerde hayallerimi saklardým, hiç kaybetmemek üzere. Geceleri Ay ýþýðýnda dinlenirdi gözlerim, uykuya dalana kadar söylemesini beklerdim  bir sonraki günün rengini. Ne güzel bir oyun,  kaleydoskopumu  bulmuþ kadar mutlu, kaybetmediðim için umutluyum. 

eylül