Epeydir yazmýyorum. Belki de yazamýyorum.
Mesele odur ki, parmaklar bir türlü klavyeye gitmiyor. Konu kýtlýðýndan deðil tabiî ki! Türkiye gibi bir ülkede konu dediðiniz þey; ibadullah!
Demek ki, içinden gelmeme, istememe meselesidir.
***
Bu ülke deyince; Nuh-u Nebi’den kalma dinozorlar, haftada altý gün köþe yazýsý dercediyorlar.
Ýçlerinde derde deva, sadra þifa tek satýr yok! Bunlardan “besleme” olanlar, yani nezaketle dersek; “iktidarýn muvafýklarý” ya yukarýya 14 numara gres yaðý çekiyorlar ya da muhalefete muhalefet ediyorlar.
Bir kýsmýnýn ne dediði de anlaþýlmýyor. Bizim Kars deyimiyle “að ottan balta sapý, biri kýrýlsa birini daha saplarsýn!” Nasýl olsa bu ülkede zýrvaya ceza yok!
***
Hak, hukuk, adalet gibi ulvî kavramlar ayaða düþmüþ… Kanunlar güçlülere çalýþýyor. Nalýncý keseri gibi; her kanun güce tapýnanlara yontuluyor! Nasýl denir: Karýþmýþ ortalýk; kör, tuttuðunu öpüyor!
Hani Tevfik Fikret’in lâfý göbeðine çivilediði gibi:
“Bir devr-i þeamet, yine çiðnendi yeminler;
Çiðnendi, yazýk, milletin ümmid-i bülendi!
Kanun diye topraklara sürtündü cebinler;
Kanun diye, kanun diye, kanun tepelendi!”
***
Ülke dediðimiz bu aziz vatan; tam anlamýyla cehlin karanlýðýna gömülmüþ!
Ayaklar baþ, baþlar ayak olmuþ!
Hakký haykýranlar sürgün yiyor; ekmekleri elinden alýnýyor!
Emevî zihniyeti hüküm sürüyor mukaddes topraklarýmýzda!
Din diye din diye din tepelendi!
***
Ekonomi çökmüþ!
Vatandaþýn bugünden yarýna ümidi yok!
Ýþsizlik almýþ yürümüþ!
Ýþ yerlerinde Suriyeli, Afgan, Türkmen, Özbek, Ermeni çalýþýyor…
Milyarlar mültecilere akýyor!
Otursan akþama kadar elli kalem dert sayarsýn…
Ama bunlarýn hiçbiri umurunda deðil…
Haþmetmeap þov peþinde…
Varsa yoksa bir tek o olmalý…
Yirmi dört saat o konuþmalý, o konuþulmalý…
Arþa direk olmuþ bir ego!
***
Ayýnýn kýrk hikâyesi olurmuþ, kýrký da ahlat üstüne…
Fakirin, kýrk hikâyesi de çürümüþ Türk matbuatý üzerinedir…
Daha doðrusu, moda deyimle “üstüne çökülmüþ” Türk matbuatý…
Kalemini satanlarýn yekûn oluþturduðu bir Türk matbuatý!
Elbette ki üç beþ istisna hariç. Moda deyimle onlar “baþtacý”
***
Adam (eðer adam denirse),
Galatasaray lisesinden sonra Boðaziçi’nden mezun olmuþ…
Sular seller gibi Fransýzca ve Ýngilizce cepte…
Kendi imkânýyla nispeten Yunanca ve Almaca da öðrenmiþ…
Her þeyden evvel, Ýstanbul gibi bir þehirde doðup büyümenin avantajýna sahip! Bu nedenle hayata bir sýfýr galip baþlamýþ…
Kendisini iyi yetiþtirmiþ. Her þeyden önce belli ki çok okumuþ!
Batý müziðinde, sinemada, edebiyatta, her birinde uzmanlaþmýþ gibi yetkin birisi…
Arada bir edebî yazýlar yazdýðýnda üslubunun lezzetine doyum olmuyor…
Yazý içinde daldan dala atlama ve okuru peþi sýra sürükleme maharetine sahip…
Hazýrcevap olduðu kadar lâfý gediðine oturtma becerisine haiz…
Paris’i, Viyana’yý, Berlin’i iyi biliyor. Seyahat sonrasý yazýlarý birer edebiyat abidesi gibi…
Eski solcu… Arada bir müddet bir garip yolcu… Üçüncü merhalede egosu tavan yapan bir “yeni oluþumcu”…
Daha birçok vasýflarýný sayabiliriz…
Bütün bunlara raðmen karakter sýfýr…
“Çökülmüþ Türk matbuatýnda” kalemini satanlarýn önde gideni…
Lümpen diye diye kendisi lümpenleþmiþ bir “kýzýl eskisi…”
***
Elbette ki Türk matbuatýnýn bir prototipi deðil bu kiþilik…
Nice cehl-i nýsýf, köþe kapmýþ. Cehalet karýþýmý hezeyan kusuyor gûþe-i mundarýnda…
Hepsini yazacak da güç yok bende…