demin bir kadın, ben yani
saçlarını savurmadan geçti
belki de rüzgardı, yanıldım
yokladı gerdanımı öper gibi hem de
sonra sıcak bir yerlere gitti koşarak
adını bana bıraktı, kafa kağıdımı oku!.
kaç harftir kadınların adı, belle bunu
mesela ben kaç heceyim, kaç ses, kaç söz
'gel ve gidin' dışında ne iş yapmışım
ki,
bütün gün bütün gece uyumuşum yanında...
demin bir kadın, ben yani
kaşlarını yolmadan baktı
aynada ne çok kadın vardı, hepsi kendisi
bozkır ortasında ağaç arayan sürü
kendi gölgesine dürülmüş
can mıdır yoksa canından bıkmış ölü mü
asmışlar hayat ağacının dalına
sallanır durur balı alınmış dut gibi!..
demin bir kadın, ben yani
elleri buruşmuş, elinde çaput bezi
dünyanın kirlerini karıştırır camlar üstünde
dışarıda kömür, içeride yangın külü
hayaller sıyırır yaşadığı yıllardan
hepsi kuş sesi!.uzakların öyküsü!.
umut kapı dışına üflenmiş nefesti ya
çekti içine, kapı delindi!..
ben yani!..
