demin bir kadýn, ben yani
saçlarýný savurmadan geçti
belki de rüzgardý, yanýldým
yokladý gerdanýmý öper gibi hem de
sonra sýcak bir yerlere gitti koþarak
adýný bana býraktý, kafa kaðýdýmý oku!.
kaç harftir kadýnlarýn adý, belle bunu
mesela ben kaç heceyim, kaç ses, kaç söz
'gel ve gidin' dýþýnda ne iþ yapmýþým
ki,
bütün gün bütün gece uyumuþum yanýnda...

demin bir kadýn, ben yani
kaþlarýný yolmadan baktý
aynada ne çok kadýn vardý, hepsi kendisi
bozkýr ortasýnda aðaç arayan sürü
kendi gölgesine dürülmüþ
can mýdýr yoksa canýndan býkmýþ ölü mü
asmýþlar hayat aðacýnýn dalýna
sallanýr durur balý alýnmýþ dut gibi!..

demin bir kadýn, ben yani
elleri buruþmuþ, elinde çaput bezi
dünyanýn kirlerini karýþtýrýr camlar üstünde
dýþarýda kömür, içeride yangýn külü
hayaller sýyýrýr yaþadýðý yýllardan
hepsi kuþ sesi!.uzaklarýn öyküsü!.
umut kapý dýþýna üflenmiþ nefesti ya
çekti içine, kapý delindi!..

ben yani!..