Sen ey güzel kadýn,

Acýnla yüreklerimizi deldin

Senin de hayallerin vardý

Bugünlere ne umutlarla geldin

Neydi suçun ki kurban edildin

Sen bir vicdansýza denk geldin

Tanýþmanýn ölüm doðuracaðýný

Yaþamýnýn kör noktasý olacaðýný

Nereden bilebilirdin.

Yetmedi ki gücün, kaderine yenildin.

Sen ey kadýn ana,

Doyamadýn yavruna

Öldüðün gün

Ýnsanlýk

Ýnsanlýk da öldü

Ýþte o gün feleðin çarký döndü.

Ýnsan insaný gömdü

Bir aile daha söndü.

Utanmalý günahkar canlar

Sýzlamalý vicdanlar

Ýnsanlýk kan lekeli

Ýliþkiler tuzak, hileli

Göz dikilen bedenler

Göz karartan þehvetler

Battý doðmuyor o eski güneþler

Kendi anasý-bacýsý kadýn deðil mi ?

Ah düþünseler

Nerede empati hani?

Yaþattýðýný yaþar insan bilseler

Kim nedir bilinmez ki

Her yerde türlü türlü maskeler

Ah güzel kadýn,

Rabbim çok sevmiþ

Almýþ seni yanýna

Artýk güvendesin

Korkma!

Sen evlat kadýn,

Sen binlerce duyarlý insanýn

En çaresiz feryadý

Ölümle ölmeyensin

Çünkü sen ,

Her ananýn ruhunda en hassas nokta

Evlat denilen o ciðer kývrýmýnda

Her vicdanlý insanýn en haklý sesisin

Kim bilir hangi diyarýn

Solan nadide çiðdemisin

Yeter!

Kadýna uzanan eller kesilsin

Sen cehalete kurban bir nefessin

Köhne düþüncelerin eserisin

Aydýnlansýn o kara zihniyetler,

Bir masum daha ceset olmasýn diye,

Ses versin hassasiyetler

O hâlde

Bilinç yolunda birleþilsin

Bir ana daha

Yavrusundan mahrum edilmesin.

Þþþ!

Artýk meleklerlesin

Güvendesin

Rahat uyu !

Acý duymasýn kalbin …

Gaye Dilek GEZER.