Dokun çocuðum
Çünkü Rabbin
‘Kalem’ ile
Yazmayý öðretti.
Dokun ki
Dökülsün duygular
Harf harf
Kelime kelime
Kardan beyaz sayfalarýn diline..

Dokun çocuðum
Güle dokun ki
Yüreðinden ellerine
Dikeninde sevda
Yapraðýnda hasret
Buram buram
Bir güzel koku sinsin
Ve bülbül
dilinde kan
Senin türkünü söylesin..

Dokun çocuðum
Dokun ki topraða
Pas tutmaz sadakat
Kucaklasýn seni
Dayan göðsüne
Yer ile gök
Sana yazsýn
Yaðmurdan þiirlerini..

Dokun çocuðum
Bir çift güneþ göze
Çekilsin aradan bulutlar
Ay konsun
Yýldýzlar aksýn atlas yüreðine
Ve sonra
Aþk ikliminde topladýðýn hüzünler
Karýþsýn gitsin sevda nehirlerine..

Haydi !
Yürü
Usulca sokul dokunmak için
O yoksul
O mahrum ellerinle
Saadet evrenine…