Acýnýn en güzel hali olur önce aþk.
Sevgiyle coþturup, bulutlara kondurur.
Bir bakarsýn alev alev yakarken içini,
Yüreðini dondurur.

Bittiðini düþünürken yaþamýnýn,
Alýr hayatýna baharlarý doldurur.
Sýmsýcak sarar tenini yaþama sevinci
Sonra saplar hançeri en derine,
Söker yerinden kalbini,
Seni yaþarken öldürür.

Düþün gönlüm,
Düþün; mavi hayallerini,
Uçurtmanýn kanatlarýnda göðe yükseliþini...
Ardýndan bir an da hepsi suya dökülür umutlarýnýn.
Unutmak isterken gri düþlerini
Topraða baktýrýr yüreðini,
Ölümü aratýr gibi...

Dur gönlüm,
Dur da bir düþün þimdi acýnýn aþk halini;
Ömür mü topraða gömülür?
Ölüm mü taprakla örtülür?