bizim bir mandamýz vardý; adý Gücük!..onun gücüklüðü kuyruðunun bir karýþ uzunlukta olmasýndan geliyordu. þimdi diyeceksiniz ki, kuyruðu neden bir karýþtýr; hemen anlatayým:

Gücük, çocuk sayýlabilecek yaþta, komþunun mýsýr tarlasýna dadanmýþtý!..ne kadar gözetlesen, ne kadar oraya gitmesine engel olsan da bir yolunu bulup dalýyordu mýsýr tarlasýna!.yine böyle bir dalýþ sýrasýnda, eli býçaklý tarla sahibine yakalandý; yediði kuyruðundan geldi!.yani kuyruðundan oldu mandacýk!..

hain komþu, ne olacak...

ben çocuktum o zamanlar. annem pek çok kavga etmiþti komþu ile ama Gücük’ün kuyruðu yerine gelmemiþti!.zaman içinde kuyruk iyileþip, kýsacýk kaldý!.diþi bir malaktý önce, sonra malaklar doðurup malaklara karýþtý!..uysaldý, iki yýlda bir malak doðururdu...doðurmasýna yirmi gün kalana kadar saðýlýrdý...sütü boldu, iki parmak kalýnlýðýnda kaymaðý olurdu. kesme kesme koyardýk tabaða, ekmeðimizi batýra batýra yerdik..

kýsacasý iyi mandaydý bizim Gücük!..keþke çamura yatmamýþ olsaydý!..

þimdi efendim, bunlarý anlatmak nereden geldi diyenleriniz olacak, biliyorum...hatta dediniz bile, duyar gibi oluyorum...

bu sýralar bir manda lafýdýr gider!..kim kime manda, kim kime malak der bilemem ama; mandacý olmak kötüdür beh!..manda(cý) olursan eðer, bizim manda gibi kuyruðunu keserler he valla!.

dadandýðýn ülkelere dikkat et bayým!..e mi!..

ilahi Gücük!..😀😀