Bulutlarýn ülkesi../Daðlýk alanda, sarp yollarý ile geçit vermez bir köy../Geceleri ayýþýðý ile seviþen bir gölün durgun yüzünde../Þiir yazýyordu ayrýlýk../Beklediði pek birþey yoktu aslýnda hayattan..Kendi sesini duyabilecek bir yüreði olmasý yeterdi ona../Ufak mutluluklar içinde, yada canýný yakan acýlarýn ucu kývrýk sayfalarýnda anlam aramaya kalksa..yollar bitmeyecekti hiç..Bunu anlardý anlamasýna ama, pek paylaþamazdý..kendi gibi biri gerekti kendisine..Kendi gibi bir yalnýzlýk..Yaþadýðý hayatýna merdiven dayayan onlarca yüz görmüþtü..Ama içlerinde yürek yoktu.. Bir yürek nasýl kazanýlýrdý..ne zor..ne kolay kaybedilebilirdi../Bilmek istemezdi bunu..Dahasý düþünmek birbaþýna.. Ayrýlýk koymuþtu geceler adýný..zamanýn uyku girmeyen kuytularýnda..günden güne büyüyen bir karanlýkla../Ne olmasý gerektiði gibi yaþamak istiyordu..ne de bir sürü nedenlerle boðuþmak../Ucundan kýyýsýndan geçtiði günahlarý, kelimelerle daha da çaresizleþtirmek adýna..Þiir yazýyordu ona.. /Kimdi o..Kim olabilirdi daha çok.. Gölün kýyýsýna kamp kuran bir sessizlikle, sýrdaþ olarak geçirdiði zamanlarýný ezberlemiþti artýk..’Neden yoksun yanýmda..neden sen sarýlmýyorsun bana þimdi..’..içinden geçirdiði kýrýk düþünceleri ile, nereden geldiði belli olmayan bir sele kaptýrmýþtý kendini..Uzun sürmeyecekti elbette gece..Hiç bir gecenin sürmediði kadar..bitmeyecekti kelimeler kuruyan dudaklarýnda.. Rüzgarýn saçlarýný okþadýðý bir sevgili, gözlerine yýldýz düþüren bir beklediði vardý elbet.. Ona ayrýlýðý yakýþtýramazdý../Kaleminin dilinden, kaðýda býraktýðý her bir kelime, ayrýlýktan çok daha uzakta durmalýydý ona göre..Kaç gecede, böyle ayrýlýk yaþamýþ..kaç kelimeyi býraktý gölün suskunluðuna.. /Buna anlam biçmesi bile, çok zordu kendisi için../Her gün ayný saatte, gölün en sakin kýyýsýna gelir..Burada aðaç kovuðuna sakladýðý kalem ve kaðýdýna þiirler yazardý../Gözlerini çevirdiði her yerde aðaçlarýn koyulaþan renkleri, çiçeklerin boyun büken halleri, çalý ve çýrpýlarýn, rüzgara bile nasýl karþý koyuþunu görmekten büyük bir sevinç duyardý../Herþeyin kendi yazdýðý kelimelere biraz daha yaklaþmasýný..içten içe..doðanýn uyumuna ayak uyduran bir yapýda gerçekleþmesini, anlatýmsýz duygularla yaþardý.. Belki de köyün içinde, kendisi ile, her konuda konuþup anlaþabilecek bir yüreðin olmamasý gerçeðine, düþüncelerini kaptýrmaktý tüm yapabildiði..Piþmanlýk duymuyordu bu yalnýzlýðýndan../Ona göre herþeyin olmamasý da bir nedendi..Çok düþünürdü bunu. Bu yüzden ailesi içinde de tepki çekmekte geç kalmazdý..’hayatýn felsefesi olmaz..’ derdi babasý..’Varsa yoksa yaþamak için aç kalmamak..’../Aklýna geldikçe, kalem ile kaðýt üzerine anlamsýz þekiller çizer../ve gökyüzüne dalýp giderdi../Yýldýzlar ona gülümserdi, kendilerine bakýldýklarýný anladýkça..Sadece babasý mý..hayýr..annesi ve kardeþleri de../Hepsi ayrý telden çalar, ailesi, hergün yalnýz yemek vakitlerinde bir araya toplanýr ve duanýn yapýlmasý ile birlikte, daðýlýrlardý..Yemek sonralarý dua etmek, onlar için en vazgeçilmezlerinden biriydi hayatýn..Þükretmek daha çok.. Verilen nimetlere þükranlýk duymak..Köyde bazý aileler, dua kýsmýný yemeðin bitimine býrakýrlardý..’Ne zaman baþlayacaksýn..’ diye geçirdi içinden..Kendine sorduðu en kolay sorulardan birisiydi bu belki de../Cevabýný her zaman yanýnda taþýdýðý bir soru..’Ne zaman..?’../’Bittiðim zaman..’..’Neden..’ diye sormaktan çekinirdi çoðu zaman..bu yalnýzlýk..Çünkü nedenlerin sonu yoktu ona göre.. Oturduðu yerde artýk, iz býrakmýþtý bedeni..Toprak onu kucaklýyordu her geliþinde. Uzaktaki ýþýklar, rüzgarýn nefesiyle göz kýrpýyordu kendisine../..Göl’ün yüzeyinde, oksijen almaya çýkan balýklarýn meydana getirdiði dairesel halkalar yayýlýyordu zaman zaman..Gözlerini kapatýyordu ayrýlýk../’Bu gece yalnýzým..daha çok yalnýzým bütün gecelerden’Feneri ile, elindeki kaðýtlarý ve kalemi, aðacýn kovuðuna býrakýp evin yolunu tuttu../’Yarýn görüþürüz..’..diye seslendiklerini duydu geride býraktýklarýnýn. /’Görüþeceðiz..’..

Nerede kaldýn../Fazla oyalanma da, yat../..

‘Nerede kaldýn..’ dedi babasý../Evin üst katýna çýkan ahþap merdivenlerin baþýnda gözleri kýsýk bir þekilde durarak../Sað eli ile baþýnýn arkasýný hafifçe kaþýyarak, ‘Biraz geciktim baba, kusuruma bakma..’../’Gecenin bu saatinde gelmenin kusuru falan olamaz..’../’Haklýsýnda..’/’Daha fazla oyalanma, yat..sabah oldu neredeyse’ Babasýnýn dilinden dökülen kelimeleri, merdiven baþýnda býrakýp, kapýsý her zaman kapalý olan odasýna geçti..Odasýnýn küçük bir balkonu vardý../Üstü kapalý ve küçük bir balkondu bu../Orada annesinin bir sürü ývýr zývýrý, tozlanmaya çalýþýrdý../Gereðinden fazla tozlananlar, atýlmak için sýraya girerlerdi../ Bu eski eþyalarýn içinde, akvaryumun hemen kenarýnda, artýk kullanmadýðý ‘Optima’ marka bir daktilosu vardý..Dedesinin müteahhitlik bürosundan býraktýðý tek hatýra.. /Gece yarýlarý az yazmamýþtý onunla..Fakat herkesin uykusunu çaldýðý için..onu kendi yalnýzlýðýna terketmek zorunda kalmýþtý../Balkona her çýkýþýnda onunla yüzyüze gelir..ve sarýlý olduðu naylonun tozunu alýp..bir çocuk gibi onu seyrederdi. /Kenarda plastik sandalyeler ve üzerlerinde bir sürü karton kutu..içlerinde bir sürü dergi ve defter barýndýrýrdý../Bunlarý her görüþünde..zamanýn herþeyi ne kadar eskittiðini düþünürdü../Babasýndan habersiz, bu eþyalar arasýnda sigara içmekten çok zevk alýrdý../Bazý yasaklarýn, onu bu hallere itmesi..oynanmasý kaçýnýlmaz hale gelmiþ bir oyun gibi gelirdi../Kendini olduðu gibi yataðýn üzerine býraktý../Yorgun bir hali vardý ama o bundan zevk duymaktaydý../’Nasýl yorulmuþum..’ diye mýrýldandý..’Halbuki ne çok çalýþtým ya bugün..Hiçbir þey yazamadým..Hiçbir þey paylaþmadým..hiçbir þey kadar yoruldum..’../’Büyük baþarý benim için..’../Üstünü bile deðiþmeden göz kapaklarýnýn kapanmaya baþladýðýný hissetti../Arada bir esneyerek..’Üzerimi deðiþmek ne zor geliyor..’../Ona zor gelenin en kolay tarafý, herhangi bir konuda, içine düþtüðü açmaza raðmen, herþeyi oluruna býrakmaktý.. olduðu gibi býrakmak ve umursamamak.. Çoðu zaman yaþadýðý sevdalarda, bunun eksikliðini hissetmiþti oysa../Gece üzerine yorgan gibi sarýlmýþtý../Haberi olmadan.

Göl’ün yüzünde beliren silüet../hangi yüzüydü bu zamanýn../..

Genelde rüya görmemesine raðmen, o gece.. /’Merhaba..’ diyen bir sesle gözlerini açmýþtý.. /Ses öylesine uzaktan geliyordu ki, duymakta zorluk çekiyordu../Gözlerini tekrar kapadýðýnda..’Gelmiyor musun yoksa..’ diye seslenen ikinci bir sesle yattýðý yataktan fýrladý../’Buradan gel..buradan’..Sesin nereden geldiðini kestirmesi için önce olduðu yerde saðýna ve soluna bakýndý../Karanlýðýn içinde, penceresine doðru yöneldi../Perdeyi araladýðýnda, karþýsýnda bir gölgenin varlýðýný hissetti..Sürekli yer deðiþtiren bir silüet../Ýki elini pencereye yaslayýp..ne olduðunu anlamaya çalýþtý../ ‘Gel hadi ama..neden bakýyorsun hala..’/Kapýya dönerek, ‘Gitsem mi acaba..’ diyerek kararsýzlýðýna yakýndý../Evdeki herkes uyuyordu zaten..ve sabaha az bir zaman kalmasýna raðmen, ‘Hemen dönerim..’ diyerek pencereyi açýp, dýþarý çýktý.. karþýsýnda geçilmesi zor olan bir asma vardý../Hemen altýnda eski bir masa ve kullanýlmayan iki sandalye../Asmanýn zayýflýðýna güvenemiyordu ama, bir yandan da, ona seslenen bu sesin sahibini görmek için can atýyordu../Pencere kenarýna tutunup, ayaklarýný asmanýn üzerine uzattý..Yalýnayak gittiðinin farkýndaydý../Ama ayakkabýlarýný alabilmesi için, ahþap merdivenlerin çýkaracaðý sese pek kayýtsýz kalamazdý..Evdekilerin uyanýp, kendisine ‘Bu saatte.. hayýrdýr..’ demelerinine asla ama asla dayanamazdý..Ayaklarýný uzatmasýna raðmen asmanýn kenarýna bile basamýyordu../’Dikkat et..biraz daha..’..sesin kendisine yarýdýmcý olmasýna, iyice kendini kaptýrmýþtý../Oldukça kýsýk bir tonda, ‘Uzanamýyorum ki..’ dedi..Kiminle konuþtuðunu bile bilmiyor ve merakýndan içini kaplayan korku ile karýþýk bir havada, gecenin soðuk nefesine karþý yalýnayak pencereden çýkmaya çalýþýyordu.. Daha fazla dayanamayýp kendini býraktý../Asma, bedeninin aðýrlýðýný taþýyamamýþ onu, altýndaki masanýn kollarý arasýna býrakmýþtý..Çýkan sesle korkularý daha da artmýþ bir vaziyette bir süre bekledi..Uzaktan gelen köpek havlamalarý ve gecenin sessizliði birbirine karýþýyordu../Bunu, tüm hücrelerinde hissedebiliyordu../’masayý kýrdým..Olacak gibi deðil..’ diyebildi ancak, ve ‘Bunun önemi yok..Gel hemen’..Evi çevreleyen bahçenin, düzgün kesilmiþ taþlarý üzerinden, kapýya çýktý../Ortalarda kimse görünmüyordu../’Bu taraftan..acele et..sabah oluyor..’..Hýzlý adýmlarla, ama nereye gittiðini bilmez bir þekilde koþmaya baþladý../Gittiði yönün, her zaman kendi baþýna kaldýðý yerden gelmesi onu þaþýrtmýþtý..’Hayýr bu olamaz..’ dedi bir yandan koþarken../Koþtukça gözlerinden yaþlar geliyordu../Hiçbir zaman rüzgarda gözlerinin, böylesine aðlamadýðýný düþündü..Köyün tek köprüsünü geçip, karþý tarafa vardý../Sesin, arasýra kendisini yönlendirdiðini hissettikçe..içindeki korkuda bir parça daðýlýyordu../Ama yinede belli belirsiz bir þüphe ile de yüzleþmekten kendi düþüncelerini kurtaramýyordu../’Ayrý kalamayýz demiþtim sana..deðil mi’ diyen aðacýn altýnda..öylece kalakaldý..’bana bak þimdi..’../’Nereye..’../’Arkana bak..ben buradayým..’..Arkasýna döndüðünde göl’ün durgun yüzeyinde, bir yüzün kendisine baktýðýný gördü../’Bu da ne demek þimdi..’..kelimeler dudaklarýndan tek tek dökülmüþ ve þaþkýnlýðý bir hayli artmýþtý../’Bunun bir rüya olduðunu söyle bana’..diyebildi ancak..Biraz yaklaþtýkça, gölün yüzeyinde beliren yüzün, kendi yüzü olduðunu farketti../’Senin yokluðuna alýþmak çok zor..’/’Sen, ama sen..se.’./’ Evet ben..yani sen..’../’Bu olamaz..bu ses benim deðildi ama..’../’Duyduðun ses, senin yüreðinin sesiydi..bunu algýlaman elbette çok zor..bir parça yanýldýn mý desek buna..’../’Ama..ama..’/’Yüreðinin sesine karþý gelemedin iþte..hep böylesine derin düþünmezmiydin sen..’../’Ama..bu imkansýz birþey..’../’Hayýr, seninle þimdi yüzyüze konuþuyoruz..Benden kaçacak halin yokya..’/’Beni uyandýr..ben..ben.’.. /Hayýr..sabaha uyanýrsýn..þimdilik benimlesin..ve bir daha ki geliþinde beni bu yüzünle göremeyeceksin belki de..’/’Hangi yüzümle..’/’Bunu kendine soracaksýn, ben bunu sana anlatamam..’/..Gökyüzü yavaþ yavaþ aydýnlanýyordu.. Tekrar suya baktýðýnda gördüðü yüzün orada olmadýðýný gördü../Olanlara bir anlam bulmakta zorlandýðýný anladý../Zor olanlarý, kolay anlayan tarafýndan../Anlaþýlmazlýða býraktý. /’Kalksana oðlum..baban gidiyor..kalk hadi..’../’Hýý..ýýý ýhh..’/’Kalksana len..’../Hýý.’ Babasýnýn sesini köyün diðer ucundan bile tanýrdý..Annesi, ‘Günaydýn, neredeyse öðlen olacak..illa babanýn sesinimi duyman gerekiyor yataktan fýrlaman için..’../ ’Anne, bana seslerden bahsetme..hele ki babamýn sesinden asla..’../’Bu ne böyle, bütün gece kuyumu kazdýn..bu toprak parçalarý da ne böyle..mahvetmiþsin yataðý, çarþafýn haline bak..güzelim çarþaf toprak içinde..’../’Anne..’Babasýnýn sesini ikinci kez duyduðunda banyoda yüzünü kuruluyordu../Nerede kaldý bu..’../Annesine dönerek, ‘Nereye gidiyoruz þimdi..’/’Bilmiyorum baban söyler..’../’babam beni böyle gördü mü anne..yani bu elbiselerle yattýðýmý..’/’hayýr..görseydi zaten..daha farklý uyanýrdýn sanýrým..’/’Aman aman..’ Babasý, ahþap merdivenleri inerken çýkan sesten geldiðini anlamýþtý../’Birþeyler ye hemen..gidiyoruz..’Babasýnýn, nereden bulduðunu merak bile etmediði bu kelimeleri söylerken, yüzüne bakmazdý hiç.. O konuþur söyleyeceklerini bitirir ve ‘Tamam mý’ dediðinde.. kýsýk sesle ‘Tamam’ derdi.. Her ne kadar ‘Tamam’ ile kabul görecek bir konuþma olup olmasa da.. ‘Kelime haznesi..yat hemen, kalk hemen..hadi len.. nerdesin..’ bunlarý babasý söylemese de, o ezbere biliyordu artýk..hatta þehirden aldýðý Nietzsche kitabýný son anda elinden kurtarabilmiþti.. ‘Niçi midir nedir..böyle abuk subuk þeylerle uðraþacaðýna..daha yararlý birþeyler yap..hergele gibi dolanýyorsun ortalarda.. Nerde sabah, orada akþam..Bir yemekte görüyoruz naçizane suratýnýzý..’ Kahvaltýlarda, bu konuþma mevzusu, gittikçe artar bir duruma gelmiþti.. Ama o alýþmýþtý artýk.. /Ýnsan nelere alýþmýyor ki..diye geçirdi içinden kahvaltýsýna devam ederken../..’Çabuk ye hadi..’/’Baba, bu acelede neyin nesi..’../’Koþturan mý var arkamýzdan..’/’Býrak soru sormayý..hadi ye../’Hey Allahým..’/’Ne..nee.’/’Yok birþey demedim ben..’/’Bende duymadým zaten..’/’Ýyi madem..’..Birazdan kapýnýn önüne çýktýklarýnda, annesi kendilerini uðurluyordu../’Uzun, telefon etmeyi unutma, neler alýnacaðýný söyleyeceðim..’/Annesi, babasýna hep ‘uzun’ derdi, babasý da bu kelimeye hiç yabancýlýk çekmezdi../Alýþkanlýk../’Biz çýkýyoruz haným, hadi akþama görüþürüz..’/Annesi kapýyý kapadýðýnda, ‘Akþam mý..’ diye hayýflandý..Babasý, /’Evet akþam..ne oldu iþin mi vardý yoksa..’/’Baba, iþim olabilir, olmayabilir..bana bu konularda hiç taviz vermiyorsunuz, dahasý söz hakký..’/’Ýþimiz var oðlum..’/’Ne iþi bu baba..’/’Gidince görürsün..’/’Umarým görürüz..Ýþime gelmezse, baþka bir iþimi hallederim ona göre..’/’Pazarlýk mý yapýyorsun babanla..’/’Olur mu baba..ne pazarlýðý..’/’Konuþturma beni þimdi..yürü hadi..’/Birlikte babasýnýn arabasýna binip, köy meydanýndan geçerek anayola çýkarlar../..

Bölüm..(01) sonu..