MUSTAKIN NEYSE
Nuh beddua etti yer, gök yarýldý,
Yer altý, yer üstü suya sarýldý,
Çifter çifter o gemide varýdý,
Gemi gitti daðlar taþlar yol oldu.

Lut; zalim þehrini batýrdý yere,
Batar iken tövbe etsen bin kere,
Binleri alýrken þükret sen bire,
Daðlar taþlar yaratana kul oldu.

Þehvet yarasýnýn kapa üstünü,
Dost eyle sen yaratanýn dostunu
Âdem; Muhammed’den gelen aslýný,
Unutanlar iblis ile zul oldu.

Tanrý kullarýnýn etini yersin,
Mustahakýn neyse hak onu versin,
Yirmi dört altýný bana pul dersin,
Derdiklerin diken iken gül oldu.

Kerbela misali sana bu dünya,
Çevirdi etrafýn su vermez oldu,
Ýman þehit eden o yezit var ya,
Hakkýn huzurunda durdu kül oldu.
Halife BOZBAYIR