uzun yola hükümlü yolcu gibi
zehir bir ayrılıkla aktın bana
ne ettin neler söyledin bilmedim
zaman sarmaz yara bıraktın bana
gittin yürek yangınım alevlendi
adıma Mecnun’un bir eşi dendi
göz yaşım silmeye halim tükendi
zaman sarmaz yara bıraktın bana
bütün mevsimlerime yağıyor kar
ne yaz fayda eder artık ne bahar
iki can yoldaşım… hüzün ve efkar
zaman sarmaz yara bıraktın bana
