YORGUN YOLCULUĞUM
Ay ışığında hayli yürüdüm
Gurbet gurbet
Yorgun dizlerimin dostluğuyla
Yüreğim gurbet oldu
Hep kendim yandım
Sensiz közüme ağladım
Sevgi köprüleri kurdum
Adını bilmediğim milyonlarca insan geçti
Ama kendi çocuk sevinçlerimi geçiremedim
Bulutları barış yaptım
Savaşların ortasında
İnsanlığın üstüne ağladım
Yağmurlara sazımı astım
Bütün mevsimlerin kardeşliğiyle
Ve çocukluğumun yarısı
Ozan Daimi KASAR
