duydum ki;
iki küskün şehir
yolları kesişmiyor.
sınırları çizilmemiş bir hayatın,
kucağına sürükleniyor..
duydum ki;
perdelerini örtmüşsün,
kendi güzelliğini içine gömerek!
anlamını yitirmiş saflığın,
öfkene yenik düşmüş benliğin, yalnızlığı içerek!
duydum ki;
kuşatma altında duyguların,
gölgeler adımlarını gizlemiş.
seni senden ayıran gizemin ışığında,
avuçların terli, gözlerin nemlenmiş.
duydum ki;
duydum.
duy!
............
