Bana giden trenden el salladığın gündü
Seni en son gördüğüm
Ve renklerin en güzeliydi
Gözlerindeki buğu
Bu kez vapur ışıkları yoktu
Bu kez yağmur ve deniz
Yoktu çimenlerdeki uyku
Ve hayal dünyası
Gece mümkün olan herşey
Yoktu şarkılar ne garip
Bir sen vardın hatırladığım
Bir de camlardan gözlediğim yüzün
Ne utanan bakışlar ne de inkar edebilen
Alayı yalnızlıktı bana kalan
Gerisi sıkmaktı kafama en temizinden
Gerisi toz duman bir rüyaydı gördüğüm...
KİTAP İZLERİ
Kapak Kızı
Ayfer Tunç
Ayfer Tunç’un "Kapak Kızı" Romanı: Çıplaklığın Katmanları ve Toplumsal Yüzleşme Ayfer Tunç’un ilk olarak 1992’de yayımlanan ve daha sonra "zemin aynı zemin, inşa aynı inşa"
İncelemeyi Oku
