Her nasılsa çıktın bir kere karşıma
Bıraktın hicranın ahında bir kadere
Sineyi can ki derlenir kendi kendine
Melalini akseden nerde kim derdinde
Bir çağlayandır akan su değil ki kan
Bir ahın katresinde umutları kurutan
Demi gönülden anlamayan korkutan
Aşkı sevdayı ki bir raddede donduran
Zerreyi kâinat bir seferi halin eşiğinde
Bilinir mi ki kim kimindir şu kısmetinde
Ten ki beridir mana meşkin ahenginde
Kim bilir ki ihsan nerelerde sine dertte
Sessizce nüfus etmiştin sineyi canıma
Ne muhayyel er kattın hayal dünyama
Bir âlemi aşk yaşattın zatı insicamıma
Ne kaldı şurada gideceğiz hak maksuda
Her nasılsa bazen sana çokça kızsam da
Gönlüm hiç el vermiyor çaresiz baksana
Yapayalnız diyarlarda bırakıp unutsan da
Kal melalinle bir sessizliğin zenginliğinde
