] ]
VAHŞETİN ISINMASI
Güneşte deprem var, gözleri kopmuş Kudus`ün
Beynimin çiçekleri dışarı çıkmayın
Kaderimle beraber korkunun ortasındayım
Ne yukarı çıkıyorum, ne aşağıya düşüyorum
Beli kırılmış taş gibi boşlukta sallanıyorum
Dünyanın gözleri körse , ben de; başına düşmeliyim
Ölüm gölgeleri üstümüze geliyor , dalga dalga
Tunç heykelin gözlerinde zamanı durduramıyorum
Bense; İntikam terazisi yapıyorum, kinden
Bir gözünde canı , bir gözünde bedeni tartıyorum
İpresi vahşetiyle canları söndürmede
Yazık, hedefte birleşiyor, iki kızıl kardeş
Biri toprağın üstüne , biri altına düşüyor
Sukut içinde, o maden , o et parçası
Öldüreni bağrında nasılsa yaşatıyor toprak
Kartalın kanatlarında nehirler kurudu
Zafer denizinde kondan köprüler
İnsanlığın merhamet ağları, şerre takılıyor
Canımıza , ölüm mayalanıyor. Zalimce
Havanın oksijenini nasılda kurutuyor barış
Ey nebiyi Miraca uğurlayan şanlı mekan
Senden kopan insanlık çıkmaza sürükleniyor
Yeryüzüne dağılan o günden heyecan ver
Sabrın kadar dayanıklı , gül gibi nazik, itaatkar
Neredeysen çık ey zülme kelepçe takan aşk.
Paşa ÇETEN
