toprak acıyı alır

acıyı tanırım demiştin kendi kalbimden
şarapnelleri zerdali çiçekleri
toprak acıyı alır

telaşını yitirdi ömrün ara sokakları
büyüyor göğsümde yırtık
damar rengi gecelerim
imgelerim nefessiz / sözcüklerim terli
dalgakıranımı parçaladı lodos
yüreğim acıda batık

sığınamam merhamete
hiç bir yürek bağışlamaz beni
toprak acıyı alır...