Seni sonuncu baharım görmüştüm,
Daha doğrusu geç gelen,
İlk gelen...
Ama sonuncu baharım olan...
Oysa sen benim,
İlk, ama son baharım oldun!...
Sen, benim sonuncu karanlık ve soğuk...
...kara bir kışım oldun!...
Artık, ben geldiğinde bulduğun...
... o, yerde değilim bile.
Beni terk edip de,
İttiğin, kapkara karanlıklardayım.
Yalnız ve çaresiz,
Sonbaharım...
...Son karakışım...
İlk olmayan, ama...
...sonuncu yalnızlığım!...
Ben; artık, bulamayacağım senin peşindeyim...
Ben; artık, gözlerimdeki senle; sensizlikteyim...
04.01.2003 İstanbul 01.13
KİTAP İZLERİ
Kendi Işığına Yürü
M. Kemal Sayar
Karanlığın Ortasında Bir Işık: Kemal Sayar'dan Toplumsal Travmaya Edebî Bir İlk Yardım Türkiye'nin kolektif bilincinin pandemi, ekonomik krizler ve depremlerin derin yaralarıyla gölgelendiği bir çağda,
İncelemeyi Oku
