Aksaydı göz yaşlarım, böyle yormazdı belki de,
Durdurmazdı gözlerin yüreğimi,
Yakmazdı hiç tutamayacağım sımsıcak ellerin,
Konuşmak zor olmazdı, anlatmak..
Bir şey lazım, yeni bir şey;bir söz,
bir renk, ya da bir nota, olmuyor böyle, anlatmaya yetmiyor; ne ben ne de onlar.
Sen de yetmiyorsun bana,her nefesimde yanımda olman da yetmiyor..
Bilsen diyorum, görsen bendeki seni, tanır mısın acaba,
Ben gibi kaybolur musun onda..
Sevdamı susturmak istedim, uzunca zaman, çok uzun zaman..
Susan tek şey ümidim oldu.
Mutluluk ümidim…
Zor gelen hangisi, sensiz olmak mı yoksa sensiz olsam da devam etmek zorunda olmam mı..
Görüyorsun olmuyor işte, susmuyor, yoruyor, acıtıyor, ama asla bana ACIMIYOR kalbim..
KİTAP İZLERİ
Kör Pencerede Uyuyan
B. Nihan Eren
Gündelik Hayatın Kör Penceresinden Sızan Endişe B. Nihan Eren, yedi yıllık bir aranın ardından yayımladığı "Kör Pencerede Uyuyan" ile çağdaş Türk öykücülüğündeki yerini sağlamlaştırıyor. Yapı
İncelemeyi Oku
