Hüzünlerimi yüreklendirmeye çalışırken tenhalar basar yok olmuşluklarda bu arsız ruhu...
Nereden geldiğini bilmediğim bir hüzün karmaşası karşılar beni kapıda yalınayak!
Korkularla yüzleşmeye yanaşmayan bu körpe ruhumda,acı sevinçler kulak patlatırcasına eşlik eder gidişine...
Gidişine bakarım ardından ; sensizliğime gömülüp,çıkarman için bekleyip sahte var oluşumu kendi kendime sararken!
Gelmeyeceğini bilerek yinede yaşarım sensizliğimdeki öfkemin arsız pençelerine adres olup seni nasıl sevdiğimi...
