yalnızca camlara düşüyor sabahlar
geceden kalan izleri sürüyor
biz diyebildiğimiz şiirler
kim bilir şimdi nerelerde söyleniyor
sevgili eski zaman eteklerine asılı
dudaklarımızda kilitli dizeler
söylenecek onca söz uçurumlarda yaralı
süzüldü eleğinden düşen imgeler
hüzünlü bir halaya duruyor yabancı yüzler
çekimser bir kimliğin önünde
yokluğunun tartıldığı bu saatler
kanatıyor kendini doğduğun günde
