Böyle gelmiş, böyle gitmez bu dünya.
Hep ben kaybettim, sen kazandın sanma.
Gün gelir sen de taparsın birine.
O beni terk edemez,
Uğrunda ölür sandığın.
Beraberliğin yiter gider bir gün.
Onunla geçirdiğin,
En güzel günlerinle birlikte.
Yıkılırsın.
Dünyanın sonu geldi sanırsın.
Ağlarsın günler boyu,
Ölümü ararsın.
Beni anımsarsın için burkularak.
Dayanılmaz bir arzu filizlenir içinde.
Koşup bana gelmek
Ve sarılıp boynuma
Af dilemek istersin.
Yine için burkulur,
Ya beni af etmezse diye.
Ağlarsın, ağlarsın ben ne yaptım diye.
Geçti Bor’un pazarı güzelim,
Sür eşeğini Niğde’ye.
Dudaklarımda,
Dudaklarının kor ateşi.
Yüreğimde aşkımın ateşi sönmese de,
En güzel duygularımla birlikte
Seni gömdüm maziye.
Özcan NEVRES
KİTAP İZLERİ
Eşekli Kütüphaneci
Fakir Baykurt
Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku
