ağaçlara uzanıyorum,
meyvası bol şeftaliye,
öyle ağırlaşmış ki dalları,
taşıyamıyor onları,
başlıyorum toplamaya
olgunları,
en güzellerini,
- güzelden anlarım -
sandıklar hazırladım onlara,
yatırıyorum usulca hepsini
tıpkı bir sevgili gibi
atlastan yataklarına.
ağaca uzanıyorum,
henüz ondördünde sanki
o al yanaklısı,
henüz olmamış,
sabah erken ya
çekmiş başına
yeşil atlastan yorganını,
öylesine huzurlu uyuyor,
birkaç gün bekliyorum,
bir gün daha bağışlıyorum sonra,
ertesi gün erkenden,
dokunuyorum başlarına,
parmağımın ucuyla,
uyandırıyorum,
anlıyorum ki zamanı gelmiştir,
ayırıyorum analarından,
yatırıyorum yataklarına.
ağaca uzanıyorum,
meyvası bol ağaca,
güneşi erken görmüş,
hayli olgun biri,
sarı, kırmızı, pembeli,
cümle renkleri almış üstüne,
öylesine alıyor ki gözümü,
sanki tam onyedisinde,
canım çekiyor işte,
kaptığım gibi dalından
koynuma atıyorum.
