Yine kendi dünyamdayım... Hayal kurmanın ötesine ulaştığım, hayallerle bir bütün olduğum dünya... Hayaller benim değil burada, ben hayallerin malzemesiyim...
Bazen yazarıyım... Güzel ülkemin, güzel edebiyat kitaplarında adı geçen... Sıradan, basit unutulmaya yüz tutmuş bir yazar...
Bazen bir yağmur damlasıyım, gökten usulce süzülen... Sabırsız bir yağmur damlası... Bir an önce toprakla bütünleşmek adına yerçekimi ile işbirliği yapan, küçük, masum bir yağmur damlası...
Bazen de bir kahramanım... Kalın ciltli kitaplarda adı geçen, rüyaları süsleyen, ulaşılamayan bir kahraman...
Bazen de aşığıyım... Ama artık aşığı olmayacağım hayallerin... Çünkü aşklar zarar veriyormuş hayallere... Ateşe atıyormuş gözü kapalı. Uğruna kurulu düzenler yıkılıyor, yaşlar akıyormuş... Uğruna üzülüyormuş insan... Hayır... Ben, üzülmek istemiyorum...
KİTAP İZLERİ
Kayıp Tanrılar Ülkesi
Ahmet Ümit
Zeus Berlin Sokaklarında: Ahmet Ümit'ten Mitoloji, Cinayet ve Hafıza Üzerine Bir Roman Ya eski tanrılar ölmemiş, sadece unutulmuşsa? Ve içlerinden biri, bu umursamazlığa öfkelenip modern
İncelemeyi Oku
